Tabela przedstawia reprezentatywny budżet łącza w dół dla sieci 3G. Wahania sygnału można przedstawić za pomocą skali, a modele małych efektów są zwykle używane do obiegu zewnętrznego. Zacienienie w pomieszczeniach powoduje zmianę sygnału na dużą skalę, którą można przedstawić za pomocą rozkładu logarytmiczno-normalnego w sposób podobny do makrokomórek modelu propagacji 3G.
Jednak w pomieszczeniu odchylenie standardowe może być znacznie większe, a niektóre wyniki pomiarów wskazują, że odchylenie standardowe wynosi 16,0, 16,5 i 17,8 dB odpowiednio przy 900, 1800 i 2300 MHz. Odchylenie standardowe zaniku lognormalnego można łatwo przełożyć, włączając zanik
Obliczanie Budżetu Linku na podstawie wymaganego prawdopodobieństwa pokrycia (niezawodności), odpowiadającego prawdopodobieństwu krawędzi oraz standardowej krzywej rozkładu normalnego. Są one podobne do dobrze ugruntowanych technik stosowanych w celu zapewnienia niezawodności na zewnątrz.
Ruch obiektów otaczających anteny 3G może powodować niewielkie różnice w sygnale ze względu na wielodrożność. Należy to wziąć pod uwagę. Proces można uznać za wielościeżkowy na małą skalę, taki sam w każdym pomieszczeniu lub obszarach przyległych. Zanikanie Rayleigha jest zwykle stosowane, gdy nie istnieje dominujący komponent wielościeżkowy, podczas gdy rozkład Ricana jest dokładniejszym modelem, gdy występuje zarówno dominująca ścieżka, jak i pewna liczba słabych wielościeżek.
Inne zanikające modele empiryczne propagacji wewnątrz to rozkłady Suzuki, Weibulla i Nakagami używane w budżecie łącza 3G. Ponieważ ruch wewnętrzny odbywa się zazwyczaj w zwolnionym tempie, zanikanie wielościeżkowe nie jest łatwe do uśrednienia. W przeciwieństwie do ruchu makrokomórkowego, zanikanie wielościeżkowe wewnątrz ma większy wpływ na wydajność.