Noma, een afkorting van Non-Orthogonal Multiple Access, is een draadloze communicatietechniek waarmee meerdere apparaten dezelfde tijd-frequentiebronnen kunnen delen door hun signalen te laten overlappen in het machtsdomein, in tegenstelling tot traditionele methoden. Deze aanpak verhoogt de spectrale efficiëntie en het gebruik van hulpbronnen, waardoor deze waardevol wordt in dichte netwerkomgevingen zoals 4G-, 5G-, IoT- en M2M-communicatie, waar het optimaliseren van de capaciteit cruciaal is.
Wat zijn niet-orthogonale meervoudige toegangstechnieken van het Noma-concept?
Noma, of Non-Orthogonal Multiple Access, is een concept in draadloze communicatietechnologie. Het is een meervoudige toegangstechniek waarmee meerdere gebruikers of apparaten dezelfde tijd-frequentiebronnen binnen een communicatiekanaal kunnen delen, zelfs als hun signalen elkaar overlappen. In tegenstelling tot traditionele orthogonale meervoudige toegangstechnieken, waarbij elke gebruiker niet-overlappende bronnen toegewezen krijgt, exploiteert Noma het machtsdomein voor de toewijzing van bronnen.
In Noma krijgen gebruikers verschillende vermogensniveaus toegewezen en mogen hun signalen opzettelijk overlappen in het tijd-frequentiedomein. Deze overlapping wordt beheerd met behulp van geavanceerde signaalverwerkingstechnieken. Noma heeft de aandacht getrokken omdat het verschillende voordelen biedt, waaronder een hogere spectrale efficiëntie en een beter gebruik van hulpbronnen in vergelijking met traditionele orthogonale meervoudige toegangstechnieken zoals TDMA (Time Division Multiple Access) en CDMA (Code Division Multiple Access).
Een van de belangrijkste kenmerken van Noma is de mogelijkheid om meerdere gebruikers in hetzelfde resourceblok te bedienen, waardoor de algehele capaciteit van het communicatiesysteem wordt vergroot. Dit is vooral gunstig in scenario’s met een hoge dichtheid aan apparaten of wanneer het beschikbare spectrum beperkt is.
Noma heeft toepassingen in verschillende draadloze communicatiesystemen, waaronder 4G- en 5G-netwerken, maar ook in opkomende technologieën zoals Internet of Things (IoT) en machine-to-machine (M2M) communicatie. Het is een veelbelovende techniek om de efficiëntie en capaciteit van draadloze netwerken te verbeteren, waardoor het een belangrijk onderzoeks- en ontwikkelingsgebied op het gebied van telecommunicatie wordt.