DNS (Domain Name System) en DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) vervullen verschillende maar complementaire rollen in computernetwerken. DNS vertaalt domeinnamen (zoals www.example.com) naar IP-adressen, waardoor apparaten bronnen op internet of binnen een netwerk kunnen lokaliseren. DHCP wijst daarentegen dynamisch IP-adressen en andere netwerkconfiguratieparameters toe aan apparaten, zodat ze verbinding kunnen maken met en kunnen communiceren op een netwerk. Terwijl DNS namen omzet in adressen, beheert DHCP de toewijzing van adressen en gerelateerde netwerkinstellingen aan apparaten.
Meestal komt DHCP vóór DNS in het netwerkconfiguratieproces. Wanneer een apparaat zich bij een netwerk aansluit, gebruikt het eerst DHCP om een IP-adres en andere configuratiegegevens van een DHCP-server te verkrijgen. Eenmaal geconfigureerd met een IP-adres, kan het apparaat vervolgens DNS gebruiken om domeinnamen om te zetten in IP-adressen en toegang te krijgen tot internetbronnen of te communiceren met andere apparaten op het netwerk.
DNS en DHCP werken samen om naadloze netwerkoperaties mogelijk te maken. DHCP wijst dynamisch IP-adressen toe aan apparaten, zodat ze unieke identificatiegegevens hebben om via het netwerk te communiceren. DNS vertaalt domeinnamen in IP-adressen, waardoor apparaten specifieke bronnen kunnen lokaliseren en er verbinding mee kunnen maken die worden geïdentificeerd door domeinnamen in plaats van numerieke IP-adressen. Samen stroomlijnen DHCP en DNS de netwerkconnectiviteit door het automatiseren van het IP-adresbeheer en het mogelijk maken van gemakkelijke toegang tot bronnen met behulp van voor mensen leesbare namen.
DHCP kan zonder DNS werken voor basisnetwerkfunctionaliteit, vooral in geïsoleerde lokale netwerken waar internettoegang of domeinnaamresolutie niet vereist is. DHCP zorgt ervoor dat apparaten binnen het netwerk unieke IP-adressen hebben en lokaal kunnen communiceren. DNS verbetert echter de bruikbaarheid en efficiëntie van het netwerk door naamresolutiediensten te bieden, waardoor apparaten toegang krijgen tot internetbronnen en met andere apparaten kunnen communiceren via domeinnamen.
DHCP en DNS gebruiken doorgaans verschillende IP-adressen binnen een netwerk. Hoewel het technisch mogelijk is dat één apparaat of server zowel DHCP- als DNS-services kan verwerken, wordt dit niet aanbevolen voor productieomgevingen vanwege mogelijke conflicten en operationele complexiteit. Het scheiden van DHCP- en DNS-services zorgt voor helder beheer en schaalbaarheid. In grotere netwerken verwerken speciale servers of apparaten vaak de DHCP- en DNS-functies afzonderlijk om de netwerkprestaties, betrouwbaarheid en beheergemak te optimaliseren.