Het principe van glasvezel draait om de transmissie van licht door dunne, flexibele strengen glas- of kunststofvezels. Deze vezels zijn ontworpen om licht over hun lengte te geleiden door gebruik te maken van het principe van totale interne reflectie. Wanneer licht onder een ondiepe hoek de kern van de vezel binnendringt, ondergaat het meerdere interne reflecties vanaf de grens tussen de kern en de bekleding (een materiaal met een lagere brekingsindex dat de kern omringt). Hierdoor kan het licht met minimaal verlies en minimale verzwakking door de glasvezel reizen, waardoor een efficiënte overdracht van gegevens of signalen over lange afstanden mogelijk is.
Optische vezels werken volgens het principe van het geleiden van licht door de kern van de vezel door gebruik te maken van totale interne reflectie. De kern, die van glas of kunststof is gemaakt, heeft een hogere brekingsindex dan de omringende bekleding. Deze configuratie zorgt ervoor dat licht dat de kern binnenkomt onder een hoek die groter is dan de kritische hoek, effectief wordt opgevangen in de kern en zich langs de lengte ervan voortplant. Dit fundamentele principe ligt ten grondslag aan de hogesnelheidstransmissie van gegevens, telecommunicatiesignalen en optische signalen in verschillende toepassingen, variërend van telecommunicatienetwerken tot medische apparaten.
Glasvezellicht werkt op basis van het principe van het verzenden van lichtsignalen via optische vezels. De lichtbron, meestal een laser of LED, zendt licht uit in één uiteinde van de glasvezelkabel. Het licht reist door de vezelkern dankzij totale interne reflectie, waardoor de intensiteit en kwaliteit over lange afstanden behouden blijft. Dankzij dit principe kunnen glasvezelkabels op efficiënte wijze licht overbrengen zonder noemenswaardig verlies, waardoor ze ideaal zijn voor toepassingen waarbij snelle datatransmissie of nauwkeurige lichtafgifte vereist zijn.
Het basisprincipe van glasvezel, zoals uiteengezet in PDF-documenten en andere educatieve bronnen, benadrukt doorgaans de transmissie van licht door optische vezels via totale interne reflectie. PDF’s over glasvezel geven vaak gedetailleerd weer hoe lichtsignalen door de vezelkern worden geleid, de soorten materialen die bij de vezelconstructie worden gebruikt en de toepassingen van glasvezel in de telecommunicatie, medische beeldvorming en industriële detectie.
Glasvezelsensoren werken volgens het principe van het detecteren van veranderingen in de lichtintensiteit of golflengte terwijl ze zich door optische vezels voortplanten. Deze sensoren gebruiken variaties in de lichttransmissie veroorzaakt door externe stimuli (zoals temperatuur, druk of spanning) om fysieke parameters te meten en te bewaken. Door de veranderingen in lichteigenschappen binnen de vezel te analyseren, kunnen glasvezelsensoren nauwkeurige en realtime gegevens leveren voor toepassingen in structurele gezondheidsmonitoring, omgevingsdetectie en industriële procescontrole. Het principe maakt gebruik van de gevoeligheid van optische vezels voor externe omstandigheden, waardoor glasvezelsensoren veelzijdig en betrouwbaar zijn voor verschillende detectietoepassingen.