Hogere datasnelheden: Dit is uiteraard een algemene vereiste die voor elk nieuw systeem wordt gesteld.
Servicekwaliteit, lagere vertraging: Om echte convergentie tussen realtime en niet-realtime services mogelijk te maken, is het bewustzijn van de kwaliteit van de service van absoluut belang. Hier moet al bij het ontwerp van de fysieke laag aandacht aan worden besteed. LTE/EPC zal dus vanaf het begin bewust zijn van QoS en geen QoS als add-on hebben, wat meestal niet erg efficiënt is.
Verwachte nieuwe spectrumtoewijzing: Er wordt verwacht dat er een aantal nieuwe frequentiebanden aan 3G zullen worden toegewezen. LTE zou klaar moeten zijn om deze banden te gebruiken.
Flexibel bandbreedtegebruik: LTE zou frequentiebanden van verschillende grootte moeten kunnen verwerken. Een ultrabreedbandsysteem met vaste bandbreedte heeft dus niet veel nut. In plaats daarvan zou LTE de frequentievereisten moeten kunnen schalen, afhankelijk van de keuze van de operator.
Verminderde terminalcomplexiteit: 3G-terminals zijn zeer complex en lijden daarom vaak onder slechte prestaties als gevolg van hardwarebeperkingen en heel vaak ook softwarebeperkingen (of bugs). LTE-terminals zouden aanzienlijk lager moeten zijn
complexiteit. Dit zou ook de mogelijkheid bieden om later andere prestatieverbeteringstechnieken te implementeren.
Deze punten resulteren in een lange lijst met vereisten voor LTE/EPC. 3GPP/ETSI eist dus downlink-bitsnelheden van meer dan 100 Mbps en uplink-bitsnelheden van 50 Mbps. Van groot belang is ook het verhogen van de celrandbitsnelheden vergeleken met HSPA.