ARP (Address Resolution Protocol) en DNS (Domain Name System) dienen verschillende doeleinden in netwerken, maar beide zijn essentieel voor communicatie tussen apparaten in een netwerk:
ARP werkt op de datalinklaag (laag 2) van het OSI-model en wordt gebruikt om IP-adressen om te zetten in MAC-adressen binnen een lokaal netwerk. Wanneer een apparaat gegevens moet verzenden naar een ander apparaat op hetzelfde subnet, controleert het zijn ARP-cache (een lokale tabel waarin IP-naar-MAC-adrestoewijzingen worden opgeslagen) om te zien of het het MAC-adres van het bestemmings-IP heeft. Als het apparaat niet in de cache wordt gevonden, verzendt het een ARP-verzoekpakket om op het netwerk uit te zenden, met de vraag “Wie heeft dit IP-adres?” Het apparaat met dat IP-adres reageert met zijn MAC-adres, en het verzoekende apparaat werkt zijn ARP-cache bij met deze toewijzing. ARP zorgt ervoor dat datapakketten correct worden geadresseerd en afgeleverd binnen het lokale netwerksegment.
DNS daarentegen werkt op de applicatielaag (laag 7) van het OSI-model en wordt gebruikt om domeinnamen (zoals www.example.com) om te zetten in IP-adressen (zoals 192.0.2.1). DNS-servers slaan databases op, DNS-zones genaamd, die domeinnamen toewijzen aan IP-adressen en omgekeerd. Wanneer een apparaat moet communiceren met een ander apparaat via een domeinnaam, vraagt het een DNS-server op. De DNS-server antwoordt met het bijbehorende IP-adres, waardoor het aanvragende apparaat een verbinding tot stand kan brengen. DNS maakt het mogelijk dat voor mensen leesbare domeinnamen worden gebruikt in plaats van numerieke IP-adressen, waardoor netwerktoegang en -beheer wordt vereenvoudigd.
ARP en DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) werken samen om de toewijzing van IP-adressen binnen een netwerk te beheren: DHCP-servers wijzen dynamisch IP-adressen toe aan apparaten wanneer deze zich bij een netwerk aansluiten. Wanneer een apparaat verbinding maakt met een netwerk, verzendt het een DHCP-detectiebericht om een DHCP-server te lokaliseren. De DHCP-server reageert met een DHCP-aanbod, inclusief een beschikbaar IP-adres en andere netwerkconfiguratieparameters. Zodra het apparaat het aanbod accepteert, verzendt het een DHCP-verzoek, waarmee de wens wordt bevestigd om het aangeboden IP-adres te gebruiken. Na bevestiging door de DHCP-server configureert het apparaat zijn netwerkinterface met het toegewezen IP-adres, subnetmasker, standaardgateway en DNS-servers. ARP wordt binnen dit proces gebruikt om het MAC-adres van de DHCP-server vast te stellen voordat de communicatie tot stand wordt gebracht, waardoor een goede levering van DHCP-berichten en IP-configuratiegegevens wordt gegarandeerd.
ARP en ICMP (Internet Control Message Protocol) vervullen verschillende maar complementaire rollen bij netwerkcommunicatie en probleemoplossing: ARP is verantwoordelijk voor het omzetten van IP-adressen naar MAC-adressen binnen een lokaal netwerksegment. Wanneer een apparaat gegevens moet verzenden naar een ander apparaat op hetzelfde subnet, gebruikt het ARP om het MAC-adres van het bestemmingsapparaat te bepalen. ICMP wordt daarentegen gebruikt voor diagnostische en controledoeleinden binnen IP-netwerken. Het bevat functionaliteiten zoals ping (echoverzoek en antwoord) om de bereikbaarheid en latentie tussen apparaten te testen, traceroute om het pad te identificeren dat pakketten door het netwerk volgen, en foutmeldingen om netwerkproblemen te melden (zoals onbereikbare bestemming of overschreden tijd). Samen faciliteren ARP en ICMP efficiënte en betrouwbare communicatie binnen IP-netwerken. ARP zorgt voor een nauwkeurige adressering van apparaten binnen het lokale netwerk, terwijl ICMP hulpmiddelen biedt voor netwerkbeheerders om de netwerkprestaties te controleren, verbindingsproblemen op te lossen en problemen met de gegevensoverdracht te diagnosticeren