DNS (Domain Name System) tłumaczy czytelne dla człowieka nazwy domen na adresy IP, umożliwiając użytkownikom dostęp do stron internetowych przy użyciu łatwych do zapamiętania nazw zamiast numerycznych adresów IP. DHCP (protokół dynamicznej konfiguracji hosta) automatycznie przypisuje adresy IP i inne parametry konfiguracji sieci urządzeniom w sieci, umożliwiając im efektywną komunikację.
DNS (Domain Name System) konwertuje nazwy domen na odpowiadające im adresy IP, które są wykorzystywane przez urządzenia do wzajemnego lokalizowania się i komunikowania się w Internecie. Proces ten umożliwia użytkownikom wprowadzanie znanych adresów internetowych zamiast skomplikowanych adresów numerycznych.
Różnica między DHCP (protokołem dynamicznej konfiguracji hosta) a dynamicznym DNS polega na ich funkcjach. DHCP automatycznie przypisuje adresy IP urządzeniom w sieci i zarządza nimi, zapewniając, że każde urządzenie ma unikalny adres IP. Dynamiczny DNS aktualizuje rekordy DNS automatycznie, gdy zmienia się adres IP urządzenia, umożliwiając urządzeniu utrzymanie spójnej nazwy domeny, nawet jeśli jego adres IP jest przypisywany dynamicznie.