Routing w MPLS (Multiprotocol Label Switching) polega na użyciu etykiet do przesyłania pakietów przez sieć w oparciu o z góry określone ścieżki, zamiast sprawdzania nagłówka IP każdego pakietu indywidualnie na każdym routerze. Oto jak działa routing w MPLS: Routery MPLS przypisują etykiety pakietom na routerze wejściowym w oparciu o decyzje dotyczące przekazywania podejmowane przez tradycyjne protokoły routingu, takie jak OSPF lub BGP. Etykiety te reprezentują z góry określone ścieżki lub „ścieżki z przełączaniem etykiet” (LSP) w sieci MPLS. Routery pośrednie w domenie MPLS przełączają pakiety w oparciu o te etykiety, zamiast wyszukiwać docelowe adresy IP. Taka zamiana etykiet pozwala na szybsze przekazywanie pakietów i bardziej efektywne wykorzystanie zasobów sieciowych, ponieważ routery MPLS muszą jedynie sprawdzić etykietę, aby określić następny przeskok wzdłuż LSP.
Ogólnie rzecz biorąc, routing odnosi się do procesu określania najlepszej ścieżki lub trasy, po której pakiety danych przemieszczają się w sieci od źródła do miejsca docelowego. Tradycyjne protokoły routingu, takie jak OSPF i BGP, wykorzystują tablice routingu do obliczania i utrzymywania najlepszych ścieżek w oparciu o metryki, takie jak liczba przeskoków, przepustowość lub preferencje administracyjne. Routery wymieniają informacje o routingu, aby aktualizować swoje tablice routingu i podejmować decyzje dotyczące przekazywania w oparciu o docelowe adresy IP zawarte w nagłówkach pakietów. Protokoły routingu zapewniają wydajne dostarczanie pakietów poprzez dynamiczne dostosowywanie tras w odpowiedzi na zmiany lub awarie sieci, optymalizując wydajność i niezawodność sieci.
Podstawowa różnica między routingiem a MPLS polega na podejściu do przekazywania pakietów w sieciach. Protokoły routingu, takie jak OSPF i BGP, określają ścieżki na podstawie docelowych adresów IP i powiązanych metryk, podejmując decyzje o przekazywaniu dynamicznie, gdy pakiety przechodzą przez sieć. W przeciwieństwie do tego, MPLS wykorzystuje etykiety przypisane do pakietów na wejściu do sieci, aby ustalić z góry określone ścieżki lub LSP w domenie MPLS. Routery MPLS przełączają pakiety w oparciu o te etykiety, zmniejszając potrzebę wielokrotnego wyszukiwania nagłówków IP i umożliwiając szybsze i bardziej przewidywalne przekazywanie pakietów. MPLS łączy routing z przełączaniem etykiet, aby zwiększyć wydajność sieci, skalowalność i jakość usług (QoS).
Routing ruchu polega na kierowaniu pakietów danych od źródła do miejsca docelowego przez sieć w oparciu o z góry określone ścieżki ustalone przez protokoły routingu. W tradycyjnym routingu IP routery sprawdzają nagłówki pakietów, aby określić następny przeskok na optymalnej ścieżce do docelowego adresu IP. Protokoły routingu, takie jak OSPF i BGP, dynamicznie obliczają i aktualizują te ścieżki w oparciu o warunki sieciowe, zapewniając wydajne dostarczanie pakietów i odporność na błędy. Routing ruchu optymalizuje zasoby sieciowe, rozdzielając ruch na dostępne ścieżki, utrzymując wymagania dotyczące jakości usług (QoS) i dostosowując się do zmian w topologii sieci lub wzorcach ruchu w czasie rzeczywistym.