UDP (Kullanıcı Datagram Protokolü) ve SCTP (Akış Denetimi İletim Protokolü), ağlar üzerinden veri iletimi için kullanılan taşıma katmanı protokolleridir, ancak belirgin farklılıkları vardır. UDP, paketlerin teslimini veya sırasını garanti etmeyen basit, bağlantısız bir protokoldür. Gerçek zamanlı akış ve DNS gibi düşük ek yükün ve minimum gecikmenin güvenilir veri dağıtımından daha kritik olduğu uygulamalarda yaygın olarak kullanılır. Buna karşılık SCTP, verilerin düzenli bir şekilde teslim edilmesini sağlayan ve tıkanıklık kontrolü ve çoklu homing gibi özellikleri destekleyen güvenilir, mesaj odaklı bir aktarım protokolüdür. SCTP, telefon sinyalizasyonu ve SS7’nin IP ağları üzerinden taşınması gibi güvenilir veri iletimi gerektiren uygulamalar için tasarlanmıştır.
SCTP, çeşitli yönlerden hem UDP’den hem de TCP’den farklılık gösterir, ancak asıl farkı, mesaj odaklı iletişim desteği ve gelişmiş güvenilirlik özelliklerinde yatmaktadır. Güvenilirlik mekanizmalarından yoksun olan ve oturum durumunu korumayan UDP’den farklı olarak SCTP, mesajların sırayla ve hata kontrolüyle iletilmesini garanti eder. SCTP aynı zamanda çoklu akışı ve çoklu hedef aramayı da destekleyerek birden fazla veri akışının uç noktalar arasında eş zamanlı olarak iletilmesine olanak tanır ve birden fazla ağ arayüzü üzerinden yedeklilik sağlar. TCP ayrıca güvenilirlik ve sıralı teslimat sunarken, SCTP’nin mesaj sınırları desteği ve ağ arızalarını daha iyi bir şekilde ele alma yeteneği, onu TCP’nin bağlantı odaklı yapısının çok kısıtlayıcı olabileceği belirli uygulamalar için uygun hale getirir.
UDP ve IP (İnternet Protokolü), ağ yığınının farklı katmanlarında çalışan protokollerdir. IP, paketlerin birbirine bağlı ağlar üzerinden adreslenmesinden ve yönlendirilmesinden sorumlu bir ağ katmanı protokolüdür. İnternet üzerinden cihazlar arasında veri paketlerinin iletilmesinin temelini oluşturur. Öte yandan UDP, IP üzerinde çalışan ve paketlere bağlantı noktası numaraları, sağlama toplamları ve isteğe bağlı hata denetimi eklemekten sorumlu olan bir aktarım katmanı protokolüdür. UDP, ana bilgisayarlar arasında paketleri iletmek için IP’yi kullanır, ancak IP tarafından sağlanan ağ katmanı işlevselliğine kıyasla çoğullama ve minimum hata işleme gibi özellikler ekler.
UDP ve TCP (İletim Kontrol Protokolü) her ikisi de aktarım katmanı protokolleridir ancak veri aktarımına yaklaşımları farklılık gösterir. UDP bağlantısızdır ve verileri iletmeden önce özel bir uçtan uca bağlantı kurmaz. Gerçek zamanlı akış ve çevrimiçi oyun gibi genellikle hız ve düşük yükün güvenilirlikten daha öncelikli olduğu uygulamalar için kullanılır. TCP ise bunun aksine bağlantı odaklıdır ve akış kontrolü, hata tespiti ve kayıp paketlerin yeniden iletilmesi gibi mekanizmalar yoluyla verilerin güvenilir, düzenli teslimini sağlar. TCP, web’de gezinme, dosya aktarımı ve e-posta gibi garantili teslimat ve veri bütünlüğü gerektiren uygulamalar için yaygın olarak kullanılır.
UDP (Kullanıcı Datagram Protokolü) ve DCCP (Datagram Tıkanıklık Kontrol Protokolü), belirli ağ gereksinimleri için tasarlanmış aktarım katmanı protokolleridir. UDP, minimum düzeyde ek yük ile temel veri aktarım yetenekleri sağlayan hafif, bağlantısız bir protokoldür. Gerçek zamanlı akış ve DNS gibi düşük gecikme ve basitliğin güvenilirliğe göre öncelikli olduğu uygulamalar için uygundur. Öte yandan DCCP, UDP’nin basitliğini TCP’ye benzer tıkanıklık kontrol mekanizmalarıyla birleştiren bir protokoldür. DCCP, multimedya akışı ve çevrimiçi oyun gibi belirli uygulamaların performansını optimize etmek için tıkanıklık kontrolü, açık paket onayı ve farklı hizmet seçenekleri (CCID profilleri) gibi özellikleri destekler. DCCP’nin düşük gecikmeyi korurken tıkanıklık kontrolü sağlama yeteneği, onu hem güvenilirliğin hem de verimliliğin önemli olduğu uygulamalar için uygun kılar.
