Ağ iletişimindeki Erişim Kontrol Listeleri (ACL’ler) iki ana türe ayrılır: standart ACL’ler ve genişletilmiş ACL’ler.
Standart ACL’ler: Standart ACL’ler trafiği yalnızca paketlerin kaynak IP adresine göre filtreler. Genişletilmiş ACL’lere kıyasla kullanımları daha basittir ancak ağ trafiğini kontrol etmede daha az ayrıntı sağlarlar. Trafiği kaynak IP adresine göre filtrelemek için standart ACL’ler genellikle hedef ağa en yakın yerde uygulanır.
Genişletilmiş ACL’ler: Genişletilmiş ACL’ler, standart ACL’lere kıyasla daha gelişmiş filtreleme yetenekleri sağlar. Trafiği, kaynak ve hedef IP adresleri, protokoller, bağlantı noktası numaraları ve diğer Katman 3 ve Katman 4 bilgileri dahil olmak üzere birden fazla kritere göre filtreleyebilirler. Genişletilmiş ACL’ler erişim kontrolü politikalarının tanımlanmasında daha fazla esneklik sunar ve giden trafiği daha etkili bir şekilde kontrol etmek için kaynak ağa daha yakın uygulanır.
Cisco ağında farklı erişim listesi türleri şunları içerir:
- Standart Erişim Listeleri (1-99 ve 1300-1999): Bu ACL’ler trafiği yalnızca kaynak IP adreslerine göre filtreler.
- Genişletilmiş Erişim Listeleri (100-199 ve 2000-2699): Bu ACL’ler, kaynak ve hedef IP adresleri, protokoller, bağlantı noktası numaraları ve diğer kriterler dahil olmak üzere daha ayrıntılı filtreleme özellikleri sunar.
- Adlandırılmış Erişim Listeleri: Adlandırılmış ACL’ler, numaralandırılmış ACL’lere benzer işlevsellik sağlayan ancak daha kolay yönetim ve tanımlama için sayısal tanımlayıcılar yerine alfasayısal adlar kullanan kullanıcı tanımlı ACL’lerdir.
Her ACL türü, Cisco ağ ortamlarındaki erişim kontrolü politikaları için gereken ayrıntı düzeyine dayalı olarak ağ trafiğini kontrol etmede belirli amaçlara hizmet eder.