HTTP veya HyperText Aktarım Protokolü, HTML sayfaları gibi hiper ortam belgelerinin internet üzerinden iletilmesi için kullanılan temel bir protokoldür. İstemci-sunucu modelinde istek-yanıt protokolü olarak çalışır. İstemciler, genellikle web tarayıcıları, web sayfaları veya veriler gibi kaynakları almak için sunuculara istek başlatır. Sunucular bu isteklere, istenen kaynakları sağlayarak veya kaynağın bulunamaması durumunda hata bildirerek yanıt verir. HTTP, TCP/IP üzerinden çalışır; iletişim standart HTTP için 80 numaralı bağlantı noktası ve HTTPS (SSL/TLS üzerinden HTTP) için 443 numaralı bağlantı noktası üzerinden gerçekleşir.
HTTP’nin çalışma süreci birkaç önemli adımı içerir:
- Request: Bir istemci, bir sunucuya bir HTTP isteği gönderir. İstek, gerçekleştirilecek eylemi belirten bir yöntemi (GET, POST, PUT, DELETE gibi), kaynağı tanımlayan bir URL’yi ve içerik türü veya kimlik doğrulama bilgileri gibi ek bilgiler sağlayan isteğe bağlı başlıkları içerir.
- Yönlendirme: İsteğin alınması üzerine yönlendiriciler gibi aracı cihazlar, isteği hedef URL’ye göre uygun sunucuya yönlendirir.
- İşleniyor: Sunucu, HTTP yöntemini, başlıkları ve isteğe bağlı mesaj gövdesini (POST veya PUT gibi yöntemler için) yorumlayarak isteği işler. İstenilen kaynağı alır veya istenen eylemi gerçekleştirir.
- Response: Sunucu, bir durum kodu (isteğin başarısını veya başarısızlığını gösterir), yanıt hakkında meta veriler sağlayan yanıt başlıklarını (içerik türü ve önbellek kontrolü gibi) ve istenen yanıtı içeren isteğe bağlı bir yanıt gövdesini içeren bir HTTP yanıtı oluşturur. kaynak veya hata mesajı.
- Teslimat: Sunucu, kurulan TCP bağlantısı üzerinden HTTP yanıtını istemciye geri gönderir.
- Rendering: İstemci yanıtı alır, verileri içerik türüne (ör. HTML, JSON) göre yorumlar ve bunu kullanıcının görüntülemesi veya etkileşimde bulunması için işler.
Temel HTTP, istemci ile sunucu arasında bağlantı kurarak, belirli bir kaynak için istek göndererek ve istenen kaynağı içeren veya bir hata belirten bir yanıt alarak çalışır. Durum bilgisi olmayan bir protokoldür; yani her istek-yanıt döngüsü bağımsızdır ve geçmiş etkileşimlerle ilgili bilgileri saklamaz. Bu basitlik, HTTP’yi web sayfalarının alınmasından istemciler ve sunucular arasında veri alışverişine kadar çok çeşitli uygulamalar için uygun hale getirir.
HTTP yöntemleri, istemcilerin URL’ler tarafından tanımlanan kaynaklar üzerinde gerçekleştirebileceği eylemleri tanımlar. Birincil HTTP yöntemleri şunları içerir:
- GET: Belirtilen kaynaktan veri alır.
- POST: İşlenecek verileri belirtilen kaynağa gönderir.
- PUT: Bir kaynağı günceller veya mevcut değilse yeni bir kaynak oluşturur.
- DELETE: Belirtilen kaynağı siler.
- HEAD: Yanıt gövdesi olmadan GET yöntemiyle aynı olan başlıkları alır.
- SEÇENEKLER: Hedef kaynak için iletişim seçeneklerini açıklar.
- PATCH: Bir kaynağa kısmi değişiklikler uygular.
Her yöntemin, istenen eyleme bağlı olarak istemcilerin sunucularla farklı şekillerde etkileşime girmesine olanak tanıyan özel anlam ve kullanım senaryoları vardır. Örneğin, GET verileri almak için, POST verileri göndermek için, PUT kaynakları güncellemek veya oluşturmak için ve DELETE kaynakları sunucudan kaldırmak için kullanılır.
HTTP GET, istemcilerin bir sunucudan veri istemek için kullandığı bir yöntemdir. Bir istemci bir HTTP GET isteği gönderdiğinde, bu istek genellikle almak istediği kaynağı belirten bir URL içerir. Sunucu isteği işler ve HTML belgesi, resim veya diğer veri türleri gibi istenen kaynakla yanıt verir. GET istekleri “güvenli” ve “idempotent” olarak değerlendirilir; yani sunucu durumunu değiştirmemeleri gerekir ve farklı sonuçlara neden olmadan tekrarlanabilirler. Bu yöntem genellikle web sunucularından web sayfalarını, resimleri ve diğer statik içerikleri almak için kullanılır.
