Aşağı eğme, aşağıya doğru yayılan güç miktarını artırmak için antenin dikey radyasyon düzenini etkili bir şekilde ayarlama yöntemidir. Antenin etkin yüksekliğinden dolayı “boşlukların” (deliklerin) bulunabileceği sahaya yakın kapsama miktarını artırmak için aşağı eğim kullanılabilir.
Aşağı eğme aynı zamanda yansımaların veya önceden belirlenmiş bir ayak izinin ötesinde istenmeyen RF yayılımının neden olduğu “pilot kirliliğini” azaltmak için de kullanılabilir. Prensip olarak iki tür anten aşağı eğilme mümkündür; mekanik ve elektronik.
Mekanik aşağı eğim, bir antenin fiziksel konumunun mekanik olarak ayarlanmasıyla sağlanabilir. Mekanik aşağı eğme tipinin temel avantajı, sistem optimizasyonunu takiben anten yönünün mekanik olarak ayarlanmasının kolaylığıdır (konuma bağlı olarak).
Herhangi bir hücresel veya PCS ağının, siteye özgü değişkenlere dayalı olarak bir dereceye kadar sistem optimizasyonu gerektireceğini unutmayın. Anten aşağı eğiminin ayarlanması, tarihsel olarak sistem performansını ayarlamanın temel yöntemlerinden biri olmuştur; bu nedenle sistem mühendisi, seçilen antenin aşağı eğilip eğilemeyeceğini ve eğer öyleyse ne kadar aşağı eğilebileceğini düşünmelidir.
Hücresel/PCS uygulamaları için kullanılabilecek ikinci aşağı eğme yöntemi Elektronik aşağı eğmedir. Çok yönlü bir anten için aşağı eğimi uygulamanın tek yolu budur. Bir antenin elektronik eğim seviyesi normalde önceden ayarlanır ve doğrudan anten üreticisinden sipariş edilir.
Sistem mühendisi, elektrikli anten aşağı eğiminin önceden ayarlandığını bilmelidir.
aşağı eğimin ve dolayısıyla dikey radyasyonun alan ayarı normalde azaltılamaz.
Sistem mühendisi ayrıca antendeki kazanç miktarının hem antenin fiziksel boyutuna hem de dikey ışın genişliğine doğrudan etki edeceğini unutmamalıdır. Düşük kazançlı bir anten kullanılırsa, dikey ışın genişliği nispeten geniş olacak ve bu nedenle aşağı eğilmenin faydaları minimum düzeyde olacaktır.