Yönlendirme protokolleri genel olarak üç türe ayrılabilir:
- Distance Vector Routing Protokolleri: Bu protokoller, mesafeye veya atlama sayısına göre hedef ağa giden en iyi yolu belirler. Örnekler arasında Yönlendirme Bilgi Protokolü (RIP) ve İç Ağ Geçidi Yönlendirme Protokolü (IGRP) yer alır.
- Link-State Yönlendirme Protokolleri: Bu protokoller, ağ bağlantıları hakkında bilgi alışverişinde bulunarak ağ topolojisinin ayrıntılı bir haritasını oluşturur. Bu topoloji haritasına dayanarak hedefe giden en kısa yolu hesaplarlar. Örnekler arasında En Kısa Yolu Önce Aç (OSPF) ve Ara Sistemden Orta Sisteme (IS-IS) yer alır.
- Path Vektör Yönlendirme Protokolleri: Bu protokoller mesafe vektörü protokollerine benzer ancak ek yol bilgilerini de dikkate alır. Daha büyük ağlarda kullanılırlar ve yönlendirme güncellemelerini daha verimli bir şekilde gerçekleştirirler. Sınır Ağ Geçidi Protokolü (BGP), öncelikle internet yönlendirmesinde kullanılan dikkate değer bir örnektir.
Yönlendirme genel olarak üç türe ayrılabilir:
- Statik Yönlendirme: Statik yönlendirmede, ağ yöneticileri yönlendirme tablosundaki rotaları manuel olarak yapılandırır. Minimum düzeyde ek yük gerektirir ve öngörülebilir trafik düzenlerine sahip küçük ağlar için uygundur.
- Dinamik Yönlendirme: Dinamik yönlendirme protokolleri, bağlantı hataları veya yeni bağlantılar gibi ağ değişikliklerine göre yönlendirme tablolarını otomatik olarak günceller. Bu, daha uyarlanabilir ve duyarlı ağ yönlendirmesine olanak tanır. Örnekler arasında RIP, OSPF ve BGP yer alır.
- Varsayılan Yönlendirme: Varsayılan yönlendirme, bir yönlendiricinin, yönlendirme tablosunda açıkça listelenmeyen hedefler için tüm paketleri, varsayılan ağ geçidi veya son çare ağ geçidi olarak bilinen belirli bir yönlendiriciye gönderecek şekilde yapılandırıldığı özel bir durumdur.
OSI modelinin ağ katmanında (Katman 3) Katman 3 yönlendirme protokolü çalışır. Yönlendirme bilgilerinin alışverişini yönetir ve veri paketlerinin birbirine bağlı ağlar arasında seyahat etmesi için en iyi yolları belirler. Katman 3 yönlendirme protokolleri, yönlendiricilerin IP adresleri gibi ağ katmanı adreslerine dayalı olarak yönlendirme kararları almasına olanak tanır.
Bir yönlendirme tablosunda genellikle üç tür rota bulursunuz:
- Doğrudan Bağlantılı Rotalar: Bu rotalar, arayüzlerine doğrudan bağlanan ağlar için yönlendiriciler tarafından otomatik olarak oluşturulur. Yönlendiricinin arayüzüyle aynı alt ağı paylaşan ağlar olarak tanımlanırlar.
- Statik Yollar: Bu yollar ağ yöneticileri tarafından manuel olarak yapılandırılır ve belirli ağ hedeflerine giden yolları belirtir. Açıkça değiştirilmedikçe değişmeyen sabit rotaları tanımlamak için kullanışlıdırlar.
- Dinamik Rotalar: Bu rotalar dinamik yönlendirme protokolleri tarafından otomatik olarak öğrenilir ve güncellenir. Komşu yönlendiricilerden öğrenilen uzak ağlara giden yolları temsil ederler ve ağ değişikliklerine göre dinamik olarak korunurlar.