Łącze zwrotne CDMA wykorzystuje inny schemat kodowania do przesyłania danych. W przeciwieństwie do łącza nadawczego, łącze zwrotne nie może obsługiwać kanału pilota do synchronicznej demodulacji (ponieważ każda stacja mobilna potrzebowałaby własnego kanału pilota).
Brak kanału pilotażowego jest częściowo odpowiedzialny za mniejszą przepustowość łącza zwrotnego niż łącza nadawczego. Ponadto kodów Walsha nie można używać do kanałowania, ponieważ zmienne opóźnienia czasowe między każdym telefonem komórkowym a stacją bazową niszczą ortogonalność kodów Walsha (różniący się czas przybycia powoduje, że kody Walsha są nieortogonalne).
Ponieważ łącze zwrotne nie korzysta z kanałów niezakłócających, zmniejsza to przepustowość łącza zwrotnego w porównaniu z łączem nadawczym (wszystkie nadające telefony komórkowe zakłócają się nawzajem). Aby zwiększyć wydajność łącza zwrotnego, dane głosowe o szybkości 9600 b/s korzystają z kodu splotowego o szybkości jednej trzeciej, co zapewnia skuteczniejszą korekcję błędów.
W przypadku wokodera 14400 bps, koder splotowy to tylko koder o połowie szybkości, który podwaja szybkość transmisji danych. Zatem szybkość transmisji danych wychodzących z kodera splotowego jest taka sama zarówno dla kanałów głosowych 9,6, jak i 14,4 kb/s. Następnie sześć bitów danych wskazuje na jeden z 64 dostępnych kodów Walsha.
Dane przesyłane z szybkością 307,2 kb/s są następnie poddawane operacji XOR przy użyciu długiego kodu, aby osiągnąć pełną szybkość transmisji danych wynoszącą 1,2288 Mb/s. Ten unikalny długi kod jest kanałem dla łącza zwrotnego.