Podczas projektowania szczegółowego głównym zadaniem jest określenie dokładnego rodzaju i umiejscowienia Anteny, aby zapewnić wystarczający zasięg spełniający wymagania. Podczas tego procesu należy pamiętać o właściwościach fizycznych anteny, ponieważ mogą one mieć wpływ na konstrukcję systemu antenowego.
Wiele anten wewnętrznych jest dostępnych ze wzorami odpowiednimi do różnych sytuacji. Anteny te mogą być sufitem lub ścianą. Antena dookólna ma najniższy zysk (około 2 dBi), ale emituje azymut 360 stopni. Charakter promieniowania anteny Omni pozwala na zbieranie sygnałów ze wszystkich kierunków, co częściowo kompensuje niedoskonałe odbicie i rozproszenie sygnału występującego w pomieszczeniu.
Anteny kierunkowe posiadają pojedynczą wiązkę skupioną w jednym kierunku, a wzmocnienie kanału może sięgać 7 dB, w zależności od wiązki poziomej anteny. Anteny te można umieścić w jednym rogu budynku, zapewniając dobry zasięg w przypadku długiego, wąskiego przejścia. Antena dwukierunkowa, czasami nazywana anteną kolejową, ma dwie skupione wiązki po każdej stronie, ale wzmocnienie kierunkowe jest zmniejszone o 5 dBi w kanale ze względu na widoczność dwóch wiązek kompensacji radiowej.
Mogą służyć jako autostrady i korytarze lub zapewniać ciągłe pokrycie pomiędzy dwoma długimi przejściami. Odpowiednie typy anten i orientację można określić na podstawie doświadczenia (instrukcja) lub za pomocą narzędzia do planowania sieci. Umiejscowienie anteny jest funkcją trójwymiarowej geometrii budynku. Wysokie budynki z podłogami ułożonymi pionowo mogą wymagać jednej lub więcej anten na każdym piętrze, ponieważ penetracja podłogi i ścian jest znaczna, a także z powodu zakłóceń innych komórek (komórek) mogą być duże.
Wymagana długość kabla zwiększa się wraz z liczbą pięter w budynku. Zwiększa się liczba dzielników mocy lub sprzęgaczy kierunkowych, które umożliwiają przesyłanie sygnałów z kabla głównego. W związku z tym w niektórych wysokich biurowcach zastosowano kable światłowodowe i wzmacniacze umożliwiające przesyłanie sygnałów na duże odległości od stacji radiowych. W przeciwieństwie do stadionów w centrach handlowych lub mniejszej liczby anten, które mogą wymagać dotarcia, ponieważ mają mniej wewnętrznych barier i większą dystrybucję typu Los Media.
Jednakże, gdy ma być używanych wiele komórek, zazwyczaj z powodów znacznie trudniej jest kontrolować i przenosić nakładanie się komórek w tych środowiskach. Anteny kierunkowe i sprytne umiejscowienie anteny mogą pomóc zwiększyć izolację pomiędzy różnymi wiązkami anteny.
Umieszczenie Anteny wewnątrz budynku powinno nie tylko zapewnić odpowiedni zasięg, ale także obsłużyć przejścia pomiędzy węzłami wewnętrznymi i zewnętrznymi. Te dwa przypadki omawiane są oddzielnie dla podpowłok przy użyciu tej samej lub innej częstotliwości w stosunku do komórek otwartych. Kiedy nośniki są używane w różnych pomieszczeniach i na zewnątrz, należy sprawdzić, czy strefy przejściowe są odpowiednio zweryfikowane, tj. wystarczająco duże, aby umożliwić UE wykonanie pomiarów w trybie skompresowanym i utrzymanie przełączania pomiędzy częstotliwościami. Gdy ten sam pojazd (pojazdy) jest używany w izolacji wewnętrznej i zewnętrznej pomiędzy ogniwami wewnętrznymi/zewnętrznymi, minimalizuje się ilość zakłóceń pomiędzy urządzeniami nadawczymi i systemami.
Umieszczenie anteny w celu zapewnienia bezpieczeństwa ogółu społeczeństwa EMR poruszającego się w pobliżu elementów promieniujących. Przepisy EMR ograniczają maksymalną moc sygnału radiowego, jaką można przydzielić, a także określają minimalną odległość, jaką należy zachować pomiędzy elementem promieniującym anteny a społeczeństwem. Ograniczenia te zapewniają, że narażenie na promieniowanie radiowe będzie poniżej niebezpiecznych limitów określonych w przepisach. Przepisy EMI określają między innymi maksymalną moc anteny, która z kolei określa odległość, jaką można utrzymać pomiędzy węzłem mobilnym a abonentem. Dlatego planista sieci wewnętrznej musi wziąć pod uwagę wszystkie te problemy i planowane straty sprzętu, aby całkowita strata mieściła się w pożądanym zakresie.
W przeciwieństwie do planowania makrosieci, do którego zawsze wykorzystuje się narzędzie do planowania RF, planowanie wnętrz można wykonać ręcznie lub przy użyciu narzędzia do planowania sieci prywatnej. Różnica wynika głównie z konieczności zaplanowania pokrycia systemu wewnętrznego, a nie pokrycia i przepustowości (chociaż niektóre rodzaje powłok wewnętrznych muszą być zapewnione dla różnych natężeń ruchu). Pojemność można zapewnić stosunkowo łatwo w systemach zamkniętych poprzez modernizację do dedykowanego węzła wzmacniającego lub dodanie wielu sektorów/nośnych.