Zwrotny kanał CDMA składa się z kanałów dostępu i kanałów ruchu zwrotnego. Kanały te mają ten sam przydział częstotliwości CDMA. Każdy kanał ruchu jest identyfikowany przez odrębną sekwencję długiego kodu użytkownika, a każdy kanał dostępu jest identyfikowany przez odrębną sekwencję długiego kodu kanału dostępu. Poniższy rysunek przedstawia przykład sygnałów odbieranych przez stację bazową na kanale zwrotnym CDMA.
Łącze zwrotne wykorzystuje te same krótkie binarne sekwencje PN o długości 32768, które są używane w łączu nadawczym. Jednakże, w przeciwieństwie do łącza nadawczego, stosowane jest przesunięcie fazowe o stałym kodzie. Do identyfikacji abonenta wykorzystywana jest długa (242-1) sekwencja PN z określonym przez użytkownika przesunięciem czasowym (analogicznie do ESN w AMPS). Następnie sekwencja jest dodawana modulo-2 z maską o szerokości 42 bitów.
Jednostka abonencka koduje splotowo dane przesyłane w kanale ruchu zwrotnego i kanale dostępu przed przeplataniem. Przesyłana informacja cyfrowa jest kodowana splotowo przy użyciu kodu szybkości 1/3 o długości ograniczenia 9 dla kanału dostępu i zestawu szybkości 1 kanału ruchu zwrotnego. Dla zestawu szybkości 2 kanału ruchu zwrotnego współczynnik kodu splotowego wynosi 1/2.
Zakodowana informacja jest następnie przeplatana w odstępie 20 ms. Przeplatane
informacje są następnie grupowane w słowa kodowe, z których każde składa się z 6 grup symboli. Te słowa kodowe służą do wyboru jednego z 64 ortogonalnych kodów Walsha do transmisji. W łączu zwrotnym do przesyłania informacji wykorzystywane są kody Walsha. Zwrotny kanał częstotliwości CDMA może obsługiwać do 62 kanałów TCH na kanał przywoławczy i 32 kanały dostępowe na kanał przywoławczy.