Tutaj piszę o standaryzacji WMAN, która jest uniwersalnie zaprojektowana i ustalona dla wszystkich Operatorów. Sprawdźmy szczegółowo.
Standaryzacja WMAN jest dziedziczona z rodziny standardów 802.16
- CPE: Sprzęt w siedzibie klienta
- AAS: Adaptacyjny system antenowy
- OFDM: Multipleks z ortogonalnym podziałem częstotliwości
- QAM: Kwadraturowa modulacja amplitudy
- BPSK: Binarne kluczowanie przesunięcia fazowego
ETSI zdefiniowało dwie specyfikacje: Hiper Access (High Performance Access), która działa powyżej 11 GHz i Hiper MAN (High Performance Metropolitan Area Network) poniżej 11 GHz, która będzie zharmonizowana z 802.16a OFDM.
IEEE 802.16 („Interfejs powietrzny dla stacjonarnych szerokopasmowych systemów dostępu bezprzewodowego”) został zatwierdzony w grudniu 2001 r. Norma ta dotyczy bezprzewodowych sieci MAN działających na częstotliwościach od 10 do 66 GHz.
IEEE 802.16a to poprawka zatwierdzona w styczniu 2003 roku, która uzupełnia pierwotny standard Praca w licencjonowanych i nielicencjonowanych pasmach częstotliwości od 2 do 11 GHz.
IEEE 802.16e to przyszła poprawka, która rozszerzy standard na „łączną pracę stacjonarną i mobilną w licencjonowanych pasmach” (2–6 GHz). Rozwój tej pracy został zatwierdzony w grudniu 2002 roku.