Po zaszyfrowaniu danych długim kodem specyficznym dla użytkownika, dane sterujące mocą w pętli zamkniętej są następnie wstawiane do strumienia danych. Należy pamiętać, że bity sterujące mocą są wysyłane co 1,25 milisekundy – raz w każdej grupie sterowania mocą (ramka CDMA ma długość 20 milisekund, a każda ramka zawiera 16 grup sterowania mocą po 1,25 milisekundy).
- Długi kod jest dziesiątkowany do 800 bps
- Dziesiątkowany długi kod kontroluje lokalizację nakłucia
- Bity kontroli mocy zastępują dane głosowe
- Dane głosowe są odzyskiwane przez dekoder Viterbi w telefonie komórkowym
W każdej 1,25 milisekundowej grupie sterowania mocą znajdują się 24 symbole modulacji danych (strumień danych w tym momencie wynosi 19,2 kbps, więc każdy z 24 symboli ma okres 52,08 mikrosekund). Bity kontroli mocy są umieszczone gdzieś w pierwszych 16 symbolach modulacji w każdej grupie kontroli mocy.
Dokładna lokalizacja bitów sterujących mocą jest określana poprzez dziesiątkowanie długiego kodu do szybkości 800 bps, a następnie wykorzystanie danych do wskazania jednej z lokalizacji symboli modulacji. W przypadku kanału głosowego o przepustowości 9,6 kb/s dwa symbole modulacji są przebijane, co pozwala na dwukrotne przesłanie danych dotyczących sterowania mocą.
W przypadku kanałów głosowych 14,4 kbps tylko pojedynczy symbol modulacji jest przebijany bitem kontroli mocy.
Ponieważ bity sterujące mocą zastępują zakodowane dane głosowe, z punktu widzenia odbiorcy do strumienia danych wprowadzane są dziury (brakujące dane). Dziury te są akceptowane i system wykorzystuje dekoder Viterbi w odbiorniku do przywrócenia danych utraconych w wyniku przebicia. Odzyskiwanie brakujących danych wykorzystuje część dostępnego wzmocnienia przetwarzania w systemie.
Powoduje to utratę wydajności, ale stratę tę uwzględniono w projekcie systemu. Można o tym pomyśleć inaczej: do utrzymania łącza wymagana jest nieco większa moc ze względu na brakujące dane wprowadzone w wyniku przebicia kontroli mocy.
Dane sterujące mocą są wysyłane tylko raz w przypadku 14.4, ponieważ zmniejszone wzmocnienie przetwarzania powoduje przesyłanie większej mocy ze stacji bazowej w celu utrzymania akceptowalnego stosunku sygnału do szumu. Wyższa moc skutkuje znacznie niższym poziomem błędów symboli i eliminuje potrzebę dwukrotnego wysyłania danych sterujących mocą.