W 1998 roku Instytut Inżynierów Elektryków i Elektroników (IEEE) utworzył grupę o nazwie 802.16, aby opracować standard dla tak zwanej bezprzewodowej sieci metropolitalnej, czyli bezprzewodowego MAN. Pierwotnie grupa ta skupiała się na opracowywaniu rozwiązań w paśmie od 10 GHz do 66 GHz, przy czym głównym zastosowaniem było dostarczanie szybkich połączeń firmom, które nie mogły uzyskać światłowodu.
Te systemy, takie jak LMDS, zostały zaprojektowane tak, aby mogły łączyć się z pierścieniami światłowodowymi i dystrybuować tę przepustowość w konfiguracji punkt-wiele punktów dla firm LOS. Grupa IEEE 802.16 opracowała standard, który został zatwierdzony w grudniu 2001 roku. Standard ten, Wireless MAN-SC, określał warstwę fizyczną wykorzystującą techniki modulacji pojedynczej nośnej oraz warstwę kontroli dostępu do nośnika (MAC) z multipleksowaniem z podziałem czasu impulsów (TDM). ) struktura obsługująca zarówno dupleks z podziałem częstotliwości (FDD), jak i dupleks z podziałem czasu (TDD).
Po ukończeniu tego standardu grupa rozpoczęła prace nad jego rozszerzeniem i modyfikacją do pracy zarówno na częstotliwościach licencjonowanych, jak i zwolnionych z licencji w zakresie od 2 GHz do 11 GHz, co umożliwiłoby wdrożenia NLOS. Ta poprawka, IEEE 802.16a, została ukończona w 2003 roku, wraz z dodaniem schematów OFDM jako części warstwy fizycznej w celu obsługi wdrażania w środowiskach wielościeżkowych. W tym czasie OFDM ugruntował swoją pozycję jako metoda z wyboru w przypadku wielościeżkowego łącza szerokopasmowego i stanowił już część poprawionych standardów IEEE 802.11. Oprócz warstw fizycznych OFDM, standard 802.16a określa także dodatkowe opcje warstwy MAC, w tym obsługę wielokrotnego dostępu z ortogonalnym podziałem częstotliwości (OFDMA).
Dalsze poprawki do 802.16a zostały dokonane i ukończone w 2004 roku. Ten poprawiony standard, IEEE 802.16-2004, zastępuje 802.16, 802.16a i 802.16c jednym standardem, który został również przyjęty jako podstawa dla HIPERMAN (wysokiej jakości wydajność sieci metropolitalnej) przez ETSI (Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych).
W 2003 roku grupa 802.16 rozpoczęła prace nad udoskonaleniami specyfikacji, aby umożliwić aplikacjom związanym z mobilnością w pojazdach pojawienie się technologii opartej na standardach. Ta wersja, 802.16e, została ukończona w grudniu 2005 roku i została formalnie opublikowana jako IEEE 802.16e-2005. Określa skalowalny OFDM dla warstwy fizycznej i wprowadza dalsze modyfikacje warstwy MAC, aby zapewnić mobilność o dużej prędkości. Jak się okazuje, specyfikacje IEEE 802.16 to zbiór standardów o bardzo szerokim zakresie. Aby sprostać różnorodnym potrzebom branży, standard obejmował szeroką gamę opcji. Aby opracować rozwiązania interoperacyjne wykorzystujące rodzinę standardów 802.16, należało ograniczyć zakres standardu poprzez osiągnięcie konsensusu co do tego, jakie opcje standardu należy wdrożyć i przetestować pod kątem wymienności w procesie pojawiania się technologii opartej na standardach.
IEEE opracowało specyfikacje, ale pozostawiło branży zadanie przekształcenia ich w interoperacyjny standard, który można certyfikować. Forum WiMAX powstało, aby rozwiązać ten problem i promować rozwiązania oparte na standardach IEEE 802.16. Forum WiMAX wzorowano na Wi-Fi Alliance, które odniosło niezwykły sukces w promowaniu i zapewnianiu testów interoperacyjności produktów opartych na rodzinie standardów IEEE 802.11. Forum Pojawienie się technologii opartej na standardach dla WiMAX cieszy się szerokim zainteresowaniem przedstawicieli całego przekroju branży, w tym firm produkujących półprzewodniki, producentów sprzętu, integratorów systemów i dostawców usług.
Forum rozpoczęło testowanie interoperacyjności i ogłosiło swój pierwszy certyfikowany produkt oparty na IEEE 802.16-2004 do zastosowań stacjonarnych w styczniu 2006. Oczekuje się, że produkty oparte na IEEE 802.18e-2005 uzyskają certyfikację na początku 2007 roku. Wielu dostawców, którzy wcześniej opracowane autorskie rozwiązania ogłosiły plany migracji do stacjonarnego i/lub mobilnego WiMAX. Pojawienie się produktów z certyfikatem WiMAX jest znaczącym kamieniem milowym w historii szerokopasmowej łączności bezprzewodowej.