Obliczanie rozpiętości kątowej i odległości koherencji dla Wimax
Obliczenie rozproszenia kątowego i odległości spójności jest bardzo łatwe, zobaczmy.
Do tej pory skupialiśmy się na tym, jak odpowiedź kanału zmienia się w czasie oraz jak określić ilościowo jego właściwości opóźnienia i korelacji. Jednak kanały różnią się również w przestrzeni. Nie staramy się rygorystycznie traktować wszystkich aspektów kanałów przestrzennych/czasowych, ale podsumujemy kilka ważnych punktów.
Rozproszenie kątowe RMS kanału można oznaczyć jako i odnosi się ono do statystycznego rozkładu kąta docierającej energii. Duża oznacza, że energia kanału pochodzi z wielu źródeł
kierunki małe oznaczają, że odbierana energia kanału jest bardziej skupiona. Duży rozrzut kątowy zwykle występuje, gdy występuje dużo rozproszenia lokalnego, co skutkuje większym zróżnicowaniem statystycznym w kanale, bardziej skupiona energia skutkuje mniejszym zróżnicowaniem statystycznym.
Podwójny rozrzut kątowy to odległość koherencji. Wraz ze wzrostem rozproszenia kątowego odległość koherencji maleje i odwrotnie. Odległość koherencji oznacza, że dowolne pozycje fizyczne oddzielone przez mają zasadniczo nieskorelowaną amplitudę i fazę odbieranego sygnału. Przybliżona zasada jest taka
Dc = 2 λ/ ΘRMS
W przypadku zaniku Rayleigha zakłada się równomierny rozrzut kątowy; dobrze znana jest zależność
Dc = 9λ/ 16π
Ważną tendencją, którą należy zauważyć z powyższych zależności, jest to, że odległość koherencji wzrasta
z długością fali nośnej. Zatem systemy o wyższej częstotliwości mają krótsze odległości koherencji.
Rozproszenie kątowe i odległość koherencji są szczególnie ważne w systemach z wieloma antenami. Odległość koherencji stanowi praktyczną regułę określającą, jak daleko od siebie powinny być rozmieszczone anteny, aby były statystycznie niezależne. Jeśli odległość koherencji jest bardzo mała, można skutecznie zastosować układy antenowe, aby zapewnić bogatą różnorodność.
Z drugiej strony, jeśli odległość koherencji jest duża, ograniczenia przestrzenne mogą uniemożliwić wykorzystanie różnorodności przestrzennej. W takim przypadku byłoby lepiej, gdyby układ antenowy współpracował i wykorzystywał kształtowanie wiązki. Kompromisy pomiędzy kształtowaniem wiązki a przetwarzaniem w układzie liniowym omówiono w innej części.