Noma, skrót od Non-Orthogonal Multiple Access, to technika komunikacji bezprzewodowej, która umożliwia wielu urządzeniom współdzielenie tych samych zasobów czasowo-częstotliwościowych, umożliwiając ich sygnałom nakładanie się w domenie mocy, w przeciwieństwie do metod tradycyjnych. Takie podejście zwiększa wydajność widmową i wykorzystanie zasobów, co czyni je cennym w gęstych środowiskach sieciowych, takich jak komunikacja 4G, 5G, IoT i M2M, gdzie optymalizacja przepustowości ma kluczowe znaczenie.
Co to są nieortogonalne techniki wielokrotnego dostępu według koncepcji Noma?
Noma, czyli nieortogonalny dostęp wielokrotny, to koncepcja stosowana w technologii komunikacji bezprzewodowej. Jest to technika wielokrotnego dostępu, która umożliwia wielu użytkownikom lub urządzeniom współdzielenie tych samych zasobów czasowo-częstotliwościowych w kanale komunikacyjnym, nawet jeśli ich sygnały nakładają się. W przeciwieństwie do tradycyjnych ortogonalnych technik wielokrotnego dostępu, w których każdemu użytkownikowi przydzielane są nienakładające się zasoby, Noma wykorzystuje domenę mocy do alokacji zasobów.
W Nomie użytkownikom przypisuje się różne poziomy mocy, a ich sygnały celowo mogą nakładać się na siebie w dziedzinie czasu i częstotliwości. To nakładanie się jest zarządzane przy użyciu zaawansowanych technik przetwarzania sygnału. Noma zwróciła na siebie uwagę, ponieważ oferuje kilka korzyści, w tym wyższą wydajność widmową i lepsze wykorzystanie zasobów w porównaniu z tradycyjnymi ortogonalnymi technikami wielodostępu, takimi jak TDMA (wielokrotny dostęp z podziałem czasowym) i CDMA (wielokrotny dostęp z podziałem kodowym).
Jedną z kluczowych cech Nomy jest możliwość obsługi wielu użytkowników w tym samym bloku zasobów, co zwiększa ogólną wydajność systemu komunikacyjnego. Jest to szczególnie korzystne w scenariuszach z dużą gęstością urządzeń lub gdy dostępne widmo jest ograniczone.
Noma ma zastosowania w różnych systemach komunikacji bezprzewodowej, w tym w sieciach 4G i 5G, a także w nowych technologiach, takich jak Internet rzeczy (IoT) i komunikacja maszyna-maszyna (M2M). Jest to obiecująca technika poprawy wydajności i przepustowości sieci bezprzewodowych, co czyni ją ważnym obszarem badań i rozwoju w dziedzinie telekomunikacji.