Mapowanie kanałów LTE i kategorie UE
LTE (Long-Term Evolution) to standard komunikacji bezprzewodowej zapewniający szybką transmisję danych dla urządzeń mobilnych. LTE wykorzystuje różne kanały komunikacji pomiędzy Sprzętem Użytkownika (UE), takim jak smartfony czy tablety, a stacją bazową LTE, znaną jako eNodeB (ewoluowany NodeB). Mapowanie kanałów w LTE określa, w jaki sposób różne kanały są przydzielane i wykorzystywane w systemie LTE.
- Mapowanie kanałów logicznych i transportowych w łączu pobierającym i wysyłającym
- Kategorie LTE UE
Mapowanie kanałów LTE:
- Kanały fizyczne:
- Fizyczny wspólny kanał łącza w dół (PDSCH): Przenosi dane użytkownika łącza w dół, takie jak ruch internetowy lub strumieniowe przesyłanie wideo.
- Physical Uplink Shared Channel (PUSCH): Przesyła dane użytkownika łącza zwrotnego, w tym przesłane pliki i inne treści generowane przez użytkowników.
- Kanały sterujące:
- Fizyczny kanał kontrolny łącza w dół (PDCCH): Przenosi informacje sterujące łączem w dół, w tym informacje o alokacji zasobów i harmonogramie.
- Fizyczny kanał kontrolny łącza w górę (PUCCH): Przesyła informacje sterujące łączem w górę, takie jak raporty o jakości kanału i żądania planowania.
- Kanały transmisyjne:
- Physical Broadcast Channel (PBCH): Przenosi informacje systemowe potrzebne wszystkim urządzeniom UE, aby uzyskać dostęp do sieci LTE.
- Fizyczny kanał multiemisji (PMCH): zapewnia usługi multiemisji i transmisji, takie jak alerty alarmowe lub aktualizacje oprogramowania.
- Sygnały referencyjne:
- Sygnały referencyjne (RS) są wykorzystywane do estymacji kanałów, synchronizacji częstotliwości i spójnej demodulacji. Należą do nich sygnały odniesienia specyficzne dla komórki (CRS) i sygnały odniesienia demodulacji (DMRS).
Kategorie UE:
Kategorie UE, zwane także kategoriami sprzętu użytkownika lub klasami UE, kategoryzują różne typy urządzeń mobilnych na podstawie ich możliwości i wydajności w sieci LTE. Kategoria UE określa maksymalne szybkości transmisji danych, jakie może osiągnąć UE, oraz obsługiwane funkcje. Im wyższa kategoria UE, tym wyższa maksymalna szybkość transmisji danych i bardziej zaawansowane funkcje, które obsługuje. Oto kilka popularnych kategorii UE:
- Kategoria 1 (kat. 1): Obsługuje maksymalną szybkość transmisji danych w łączu w dół wynoszącą 10 Mb/s i szybkość łącza w górę 5 Mb/s. Nadaje się do tanich, energooszczędnych urządzeń.
- Kategoria 4 (kat. 4): Obsługuje maksymalną szybkość transmisji danych w łączu w dół wynoszącą 150 Mb/s i szybkość łącza w górę 50 Mb/s. Powszechnie spotykane w smartfonach i tabletach.
- Kategoria 6 (kat. 6): Obsługuje maksymalną szybkość transmisji danych w łączu w dół wynoszącą 300 Mb/s i szybkość łącza w górę 50 Mb/s. Oferuje większe prędkości transmisji danych i często można go znaleźć w smartfonach z wyższej półki.
- Kategoria 12 (kat. 12): Obsługuje maksymalną szybkość transmisji danych w łączu w dół wynoszącą 600 Mb/s i szybkość łącza w górę 100 Mb/s. Nadaje się do zaawansowanych urządzeń wymagających większych prędkości transmisji danych.
- Kategoria 20 (kat. 20): Obsługuje maksymalną szybkość transmisji danych w łączu w dół wynoszącą 2 Gb/s i szybkość łącza w górę 150 Mb/s. Występuje w flagowych urządzeniach i zapewnia niezwykle duże prędkości transmisji danych.
Należy pamiętać, że to tylko kilka przykładów kategorii UE. Dostępnych jest więcej kategorii, każda z innymi możliwościami i obsługiwanymi szybkościami transmisji danych. Kategorie UE definiowane są przez 3GPP (3rd Generation Partnership Project), organizację odpowiedzialną za rozwój standardów LTE.
Jakie są różne typy kanałów LTE?
Różne typy kanałów LTE to:
- Fizyczny wspólny kanał łącza w dół (PDSCH)
- Fizyczny wspólny kanał łącza zwrotnego (PUSCH)
- Fizyczny kanał kontrolny łącza w dół (PDCCH)
- Fizyczny kanał sterujący łączem w górę (PUCCH)
- Fizyczny kanał nadawczy (PBCH)
- Fizyczny kanał multiemisji (PMCH)
- Sygnały referencyjne specyficzne dla komórki (CRS)
- Sygnały odniesienia demodulacji (DMRS)