ARP (protokół rozpoznawania adresów) działa jako podstawowy protokół w sieciach komputerowych, służący do przekształcania adresów IP na adresy MAC na potrzeby komunikacji w sieci lokalnej. Nie ma różnych typów protokołów ARP; zamiast tego sam ARP obejmuje różne operacje i techniki stosowane w komunikacji sieciowej.
Cztery główne typy ARP to żądanie ARP, odpowiedź ARP, Reverse ARP (RARP) i Inverse ARP (InARP). Żądanie ARP jest wykorzystywane przez hosta do uzyskania adresu MAC innego hosta w tej samej sieci. Odpowiedź ARP to odpowiedź hosta, który ma żądany adres IP, podająca jego adres MAC. RARP to starszy protokół używany do wykrywania adresu IP hosta, gdy znany jest tylko adres MAC. InARP jest używany w sieciach ATM do mapowania adresów ATM i adresów IP.
Protokoły ARP odnoszą się do zestawu reguł i procedur zdefiniowanych przez standard ARP w celu zamiany adresów IP na adresy MAC w sieci. Protokoły te zapewniają wydajną komunikację urządzeń poprzez dynamiczne mapowanie adresów IP na odpowiednie adresy MAC, ułatwiając transmisję danych w warstwie łącza danych modelu OSI.
Pamięć podręczna ARP, obsługiwana przez urządzenia takie jak komputery i routery, przechowuje ostatnio rozwiązane wpisy ARP. Istnieją dwa podstawowe typy wpisów pamięci podręcznej ARP: statyczne i dynamiczne. Statyczne wpisy ARP są konfigurowane ręcznie i zachowywane przez czas nieokreślony, mapując określone adresy IP na adresy MAC. Dynamiczne wpisy ARP są automatycznie wypełniane i utrzymywane w oparciu o żądania i odpowiedzi ARP wymieniane między urządzeniami w sieci. Wpisy te mają określony limit czasu, po upływie którego są usuwane, jeśli nie zostaną odświeżone w wyniku dalszej komunikacji.