Jakie protokoły są stosowane w architekturze LTE?

W architekturze LTE (Long-Term Evolution) wykorzystuje się kilka protokołów ułatwiających komunikację i różne funkcje sieciowe.

Architektura LTE (Long-Term Evolution) opiera się na różnych protokołach w celu stworzenia solidnej i wydajnej sieci. Protokoły te odgrywają kluczową rolę w ułatwianiu komunikacji i umożliwianiu różnych funkcji sieciowych w systemie LTE.

Oto lista kluczowych protokołów używanych w LTE:

1. Kontrola zasobów radiowych (RRC)
2. Protokół konwergencji danych pakietowych (PDCP)
3. Sterowanie łączem radiowym (RLC)
4. Kontrola dostępu do nośnika (MAC)
5. Warstwa bez dostępu (NAS)
6. Protokół tunelowy GPRS (GTP)
7. Protokół internetowy (IP)
8. Protokół datagramów użytkownika (UDP)
9. Protokół kontroli transmisji (TCP)
10. Bezpieczeństwo IP (IPSec)
11. Internetowa wymiana kluczy (IKE)
12. Protokół inicjowania sesji (SIP)
13. Protokół transportu w czasie rzeczywistym (RTP)
14. Średnica
15. Rozszerzalny protokół uwierzytelniania (EAP)
16. Mobilny adres IP (MIP)
17. Lekki protokół dostępu do katalogów (LDAP)
18. Protokół przesyłania hipertekstu (HTTP)
19. System nazw domen (DNS)
20. Prosty protokół zarządzania siecią (SNMP)

Szczegóły głównych protokołów jak poniżej

Kontrola zasobów radiowych (RRC):

Protokół Radio Resource Control (RRC) jest kluczowym elementem architektury LTE, która działa pomiędzy UE a siecią E-UTRAN (Evolved UMTS Terrestrial Radio Access Network). RRC zajmuje się ustanawianiem, utrzymaniem i wydawaniem nośników radiowych, które są logicznymi kanałami używanymi do transmisji danych. Zarządza różnymi aspektami, takimi jak alokacja zasobów radiowych, procedury mobilności i konfiguracja połączenia między UE a siecią.

Protokół konwergencji danych pakietowych (PDCP):

Protokół Packet Data Convergence Protocol (PDCP) działa w warstwie IP i odpowiada za zapewnienie kilku istotnych funkcji w ramach architektury LTE. Protokół PDCP wykonuje kompresję nagłówka w celu zmniejszenia narzutu pakietów IP, zapewniając wydajną transmisję przez interfejs radiowy. Zajmuje się także szyfrowaniem i ochroną integralności danych użytkowników, przyczyniając się do bezpieczeństwa transmisji danych.

Kontrola łącza radiowego (RLC):

Protokół Radio Link Control (RLC) odpowiada za zarządzanie niezawodną transmisją danych pomiędzy UE a siecią E-UTRAN. RLC zapewnia prawidłowe dostarczanie pakietów danych, stosując techniki takie jak segmentacja, ponowne składanie, wykrywanie błędów i korekcja błędów. Dostosowuje schemat transmisji w oparciu o jakość łącza radiowego, optymalizując wydajność i efektywność transmisji danych.

Kontrola dostępu do nośnika (MAC):

Protokół Medium Access Control (MAC) działa w warstwie łącza danych i odpowiada za zarządzanie dostępem do współdzielonych zasobów radiowych w sieci LTE. MAC obsługuje planowanie i ustalanie priorytetów transmisji danych dla wielu UE, efektywnie alokując zasoby. Zarządza również dostępem opartym na rywalizacji dla procedur dostępu swobodnego i obsługuje różne tryby i formaty transmisji.

Warstwa bez dostępu (NAS):

Protokół Non-Access Stratum (NAS) znajduje się w sieci rdzeniowej i obsługuje sygnalizację i przesyłanie komunikatów pomiędzy UE a jednostkami sieci rdzeniowej. NAS realizuje funkcje związane z zarządzaniem mobilnością, zarządzaniem sesjami i bezpieczeństwem. Zarządza procedurami, takimi jak uwierzytelnianie, śledzenie lokalizacji, zakładanie nośnika oraz obsługa różnych usług i aplikacji. NAS odpowiada za nawiązanie i utrzymanie połączenia pomiędzy UE a siecią szkieletową LTE.

Protokoły te odpowiadają za różne funkcje w sieci LTE, takie jak zarządzanie zasobami radiowymi, hermetyzacja pakietów, korekcja błędów, transmisja danych, zarządzanie mobilnością, bezpieczeństwo, sygnalizacja oraz współpraca z sieciami i usługami zewnętrznymi.