Model usług sieciowych odnosi się do struktury definiującej sposób świadczenia usług sieciowych użytkownikom i aplikacjom. Określa cechy i możliwości usług oferowanych przez sieć, takie jak niezawodność, bezpieczeństwo i gwarancje wydajności. Typowe modele usług sieciowych obejmują protokoły połączeniowe (np. TCP) i bezpołączeniowe (np. UDP), które określają sposób przesyłania, potwierdzania i zarządzania danymi w sieci. Modele te zapewniają spójne i przewidywalne zachowanie w komunikacji pomiędzy urządzeniami i systemami.
Modele sieci obejmują ramy koncepcyjne opisujące strukturę i funkcjonalność sieci komputerowych. Model OSI (Open Systems Interconnection) i model TCP/IP (Transmission Control Protocol/Internet Protocol) są znaczącymi przykładami. Model OSI dzieli komunikację sieciową na siedem warstw, z których każda odpowiada za określone funkcje, takie jak enkapsulacja danych, routing i interakcja aplikacji. Z drugiej strony protokół TCP/IP łączy wiele protokołów w usprawniony zestaw do komunikacji internetowej, kładąc nacisk na prostotę i interoperacyjność w różnych środowiskach sieciowych.
Model systemu sieciowego odnosi się do projektu architektonicznego i konfiguracji infrastruktury sieciowej. Obejmuje komponenty fizyczne (np. routery, przełączniki, kable) i konfiguracje logiczne (np. schematy adresowania, protokoły routingu), które definiują sposób, w jaki urządzenia łączą się i komunikują w sieci. Systemy sieciowe mogą obejmować zarówno proste sieci lokalne (LAN), jak i złożone sieci rozległe (WAN) i infrastruktury oparte na chmurze. Skuteczne projektowanie i zarządzanie tymi systemami zapewnia efektywną transmisję danych, skalowalność i odporność na potrzeby organizacji i wspierania krytycznych operacji biznesowych.