Jaka jest różnica między PSTN a telefonią komórkową?
PSTN (Public Switched Telephone Network) oraz sieci komórkowe to dwa fundamentalnie różne systemy telekomunikacyjne, które służą do przekazywania głosu i danych między użytkownikami. Choć cel tych technologii jest podobny – umożliwienie komunikacji – różnią się one znacznie pod względem infrastruktury, technologii przesyłu sygnałów, mobilności oraz architektury.
Charakterystyka sieci PSTN
PSTN to klasyczna, przewodowa sieć telefoniczna, która opiera się na technologii komutacji obwodów. Każde połączenie głosowe w sieci PSTN wymaga utworzenia dedykowanego kanału (toru transmisyjnego) między rozmówcami na cały czas trwania połączenia.
- Używa miedzianych przewodów (para skręcana), światłowodów oraz central telefonicznych.
- Opiera się na standardzie analogowym, który później został rozszerzony o technologię cyfrową (ISDN).
- Gwarantuje stałą jakość transmisji głosu dzięki dedykowanemu torowi sygnału.
Sieć PSTN była przez dziesięciolecia podstawą globalnej komunikacji głosowej, zanim została stopniowo wypierana przez bardziej nowoczesne technologie bezprzewodowe i pakietowe.
Charakterystyka sieci komórkowej
Sieć komórkowa to bezprzewodowy system komunikacyjny, który dzieli obszar geograficzny na komórki (komórki radiowe), z których każda obsługiwana jest przez stację bazową. Urządzenia mobilne (np. telefony) łączą się z najbliższą stacją bazową przy pomocy fal radiowych.
- Umożliwia mobilność użytkownika dzięki mechanizmowi handover między komórkami.
- Wspiera wiele technologii transmisji, jak GSM, UMTS, LTE, 5G.
- Używa technologii komutacji pakietów w nowoczesnych implementacjach (np. VoLTE, 5G NR).
W odróżnieniu od PSTN, sieć komórkowa nie wymaga fizycznego przewodu między użytkownikiem a centralą, co zapewnia ogromną elastyczność i skalowalność systemu.
Porównanie w formie tabeli
| Cecha | PSTN | Telefonia komórkowa |
|---|---|---|
| Typ transmisji | Komutacja obwodów | Komutacja pakietów / obwodów |
| Mobilność | Brak (stacjonarne) | Wysoka (mobilne) |
| Medium transmisyjne | Przewody miedziane / światłowody | Fale radiowe |
| Zasięg | Ograniczony do miejsca instalacji | Ogólnokrajowy / globalny z roamingiem |
| Typ urządzenia | Telefon stacjonarny | Telefon komórkowy, smartfon |
Architektura i integracja
W przypadku PSTN architektura opiera się na hierarchii central lokalnych, regionalnych i międzynarodowych. W sieciach komórkowych architektura jest bardziej złożona – zawiera stacje bazowe (BTS/eNodeB/gNodeB), kontrolery (BSC, RNC), centra przełączania (MSC), elementy sieci pakietowej (SGSN, PGW) oraz rdzeń IMS w nowoczesnych implementacjach.
Współczesne sieci często integrują obie technologie. Dzwoniąc z telefonu komórkowego do telefonu stacjonarnego, połączenie może zostać przeniesione z sieci komórkowej do PSTN przez bramki międzyoperatorskie.
Znaczenie dla użytkownika końcowego
Użytkownik PSTN korzysta zwykle z jednego numeru przypisanego do fizycznej lokalizacji. Użytkownik sieci komórkowej korzysta z numeru przypisanego do karty SIM, którą może używać w różnych urządzeniach i miejscach, bez utraty funkcjonalności.
Sieci komórkowe dodatkowo wspierają usługi danych (internet, wiadomości multimedialne, aplikacje) w oparciu o nowoczesne protokoły IP, co czyni je znacznie bardziej wszechstronnymi niż tradycyjna sieć PSTN.
Wraz z rozwojem technologii 5G oraz VoIP, PSTN jest stopniowo wycofywana, a większość krajów przekształca infrastrukturę w pełni cyfrową, opartą o transmisję pakietową.