Jedna z kluczowych różnic między OFDMA (wielokrotnym dostępem z podziałem częstotliwości ortogonalnych) a FDMA (wielokrotnym dostępem z podziałem częstotliwości) polega na sposobie przydzielania i wykorzystywania widma częstotliwości. FDMA przydziela każdemu użytkownikowi stałe pasmo częstotliwości, co może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania widma i zwiększonych zakłóceń. Natomiast OFDMA dzieli dostępne pasmo częstotliwości na wiele mniejszych podnośnych lub podkanałów. Podnośne te są dynamicznie przydzielane użytkownikom w oparciu o ich wymagania i warunki sieciowe, co pozwala na bardziej efektywne wykorzystanie widma i zmniejszenie zakłóceń.
Jaka jest różnica między OFDMA i SC FDMA?
Główna różnica pomiędzy OFDMA (wielokrotny dostęp z podziałem częstotliwości ortogonalnych) i SC-FDMA (wielokrotny dostęp z podziałem częstotliwości z pojedynczą nośną) polega na podejściu do obsługi widma częstotliwości i transmisji sygnału. OFDMA wykorzystuje wiele podnośnych do jednoczesnej transmisji danych, co pozwala na duże prędkości transmisji danych i efektywne wykorzystanie widma poprzez podzielenie pasma częstotliwości na wiele małych, ortogonalnych podnośnych. Z drugiej strony SC-FDMA jest odmianą FDMA, w której dla każdego użytkownika używana jest pojedyncza nośna, a dane są rozproszone w zestawie podnośnych częstotliwości. SC-FDMA jest często używany w komunikacji typu uplink ze względu na niższy stosunek mocy szczytowej do średniej (PAPR), co czyni go bardziej energooszczędnym w porównaniu z OFDMA.
OFDMA (ang. Orthogonal Frequency Division Multiple Access) to technologia komunikacyjna wykorzystywana do poprawy wydajności widmowej i przepustowości systemu poprzez podzielenie szerokiego kanału częstotliwości na wiele mniejszych podnośnych. Każdemu użytkownikowi przypisany jest określony podzbiór tych podnośnych, co pozwala na jednoczesną transmisję danych przez wielu użytkowników. Ta metoda zmniejsza zakłócenia i poprawia ogólną wydajność sieci. OFDMA jest używany w różnych systemach komunikacji bezprzewodowej, w tym LTE i Wi-Fi 6, w celu zwiększenia przepustowości sieci i obsługi wyższych szybkości transmisji danych.
FDMA (wielokrotny dostęp z podziałem częstotliwości) działa poprzez przydzielanie oddzielnych pasm częstotliwości różnym użytkownikom w systemie komunikacyjnym. Każdemu użytkownikowi przypisany jest odrębny zakres częstotliwości do komunikacji, co zapobiega nakładaniu się i zakłóceniom między użytkownikami. Takie podejście gwarantuje, że każdy użytkownik ma dedykowaną przepustowość, ale może prowadzić do nieefektywności wykorzystania widma, jeśli przydzielone pasma częstotliwości nie są w pełni wykorzystywane. FDMA jest powszechnie stosowany w różnych technologiach komunikacyjnych, w tym w tradycyjnym radiu analogowym i niektórych wczesnych systemach cyfrowych.
SC-FDMA (wielokrotny dostęp z podziałem częstotliwości pojedynczej nośnej) działa w oparciu o sygnał pojedynczej nośnej rozproszony w zestawie podnośnych częstotliwości. W przeciwieństwie do OFDMA, który do transmisji danych wykorzystuje wiele podnośnych, SC-FDMA moduluje sygnał na jedną nośną, a następnie rozprowadza go na wielu podnośnych. Takie podejście pomaga zmniejszyć stosunek mocy szczytowej do średniej (PAPR) sygnału, dzięki czemu SC-FDMA jest szczególnie przydatny w komunikacji typu uplink, gdzie kluczowa jest wydajność energetyczna. SC-FDMA jest stosowany w systemach takich jak LTE ze względu na zalety oszczędzania energii w urządzeniach mobilnych.