Jak przetwarzanie kanałów transportowych w LTE?
Kanały transportowe to usługi transmisji zorientowane blokowo i przesyłają jeden lub więcej bloków transportowych w przedziale czasu transmisji (TTI).
TTI wynosi 1 ms (np. jedna podramka). Bloki transportowe mogą ogólnie mieć zmienny rozmiar. Zwykle liczba bloków transportowych, które można przesłać w TTI, zależy od tego, czy wykonano multipleksowanie przestrzenne.
Warstwa fizyczna koduje teraz blok transportowy za pomocą szeregu następujących jednostek kodujących:
CRC (Cyclic Redundancy Check): Każdy blok transportowy jest chroniony za pomocą
suma kontrolna obliczona jako cykliczna kontrola redundancji. Suma kontrolna to 24-bitowy CRC. Poziom błędu bloku mierzony na podstawie tej sumy kontrolnej będzie kryterium systemu.
Kodowanie kanału i dopasowanie szybkości: Kontrola błędów przesyłania, która jest stosowana do bloku transportowego z jego CRC, opiera się na trzech dostępnych algorytmach kodowania: szybkość kodowania turbo 1/3, szybkość kodowania splotowego 1/3 lub 32-do- Kodowanie 2-blokowe. ULDSCH, DL-DSCH, MCH i PCH zawsze będą używać kodowania turbo, tylko BCH używa kodowania splotowego. Koder blokowy nie jest przeznaczony dla kanałów transportowych, jest używany na przykład przez PFCICH. Dopasowanie szybkości odbywa się bezpośrednio po kodowaniu, może przebijać lub powtarzać bity.
Przeplatanie: Zakodowana sekwencja bitów uzyskana z dopasowania szybkości jest następnie przeplatana w celu losowania wysoce skorelowanego szumu wprowadzanego w powietrzu po stronie odbiornika.
Modulacja danych: Na koniec dane binarne muszą zostać wprowadzone w formie odpowiedniej dla złożonej arytmetyki OFDMA/SC-FDMA. Dlatego zawsze 1, 2, 4 lub 6 bitów jest branych razem w celu zbudowania symbolu OOK, BPSK, QPSK, 16QAM lub 64QAM.
Mapowanie zasobów: Jedną z kluczowych cech EUTRAN jest całkowicie
dynamicznie zaimplementowana obsługa zasobów. Zamiast więc mieć stały indeks podnośnej/czasu dla każdego wygenerowanego wcześniej symbolu OFDM, MAC
harmonogram przypisuje dynamicznie indeks podnośnej/czasu dla każdego symbolu.
Mapowanie anteny: Ostatnia część polega na połączeniu symboli jednej anteny i zmodulowaniu sygnału (poprzez IFFT lub SC-FDMA) do modulatora RF. Proces ten może obejmować zastosowanie dodatkowych współczynników fazowych i macierzy ważenia w celu optymalizacji MIMO.