TD-SCDMA nie jest technologią 5G. Jest to technologia sieciowa 3G opracowana głównie z myślą o mobilnych usługach głosowych i transmisji danych, która nie spełnia specyfikacji ani kryteriów wydajności sieci 5G. 5G reprezentuje bardziej zaawansowaną generację technologii mobilnej, charakteryzującą się znaczną poprawą szybkości, opóźnień i pojemności w porównaniu z TD-SCDMA.
TD-SCDMA to typ sieci 3G, w którym wykorzystuje się multipleksowanie z podziałem czasu w połączeniu z wielokrotnym dostępem z synchronicznym podziałem kodu. Technologia ta została zaprojektowana w celu zapewnienia wyższych szybkości transmisji danych i usług głosowych w porównaniu do wcześniejszych technologii 2G. Działa w określonym zakresie częstotliwości i wykorzystuje unikalne podejście do zarządzania wieloma użytkownikami w sieci.
TD-SCDMA jest klasyfikowana jako technologia 3G. Został on wprowadzony, aby oferować ulepszenia w sieciach 2G, w tym lepszą szybkość przesyłania danych i bardziej efektywne wykorzystanie widma radiowego. Nie osiąga jednak wyższych prędkości i możliwości, jakie kojarzą się z technologiami 4G takimi jak LTE (Long-Term Evolution).
LTE (Long-Term Evolution) jest ogólnie uważany za lepszy niż TD-SCDMA pod względem wydajności i możliwości. LTE zapewnia większą prędkość transmisji danych, mniejsze opóźnienia i lepszą wydajność sieci w porównaniu do TD-SCDMA. LTE obsługuje wyższe prędkości transmisji danych i oferuje lepszą obsługę nowoczesnych aplikacji i usług, co czyni go bardziej zaawansowaną technologią niż TD-SCDMA.
Zakres częstotliwości TD-SCDMA różni się w zależności od regionu i konkretnej implementacji, ale zazwyczaj działa w pasmach 1,8 GHz i 2,1 GHz. Te pasma częstotliwości są przeznaczone dla usług 3G i służą do transmisji i odbioru sygnałów radiowych wymaganych do komunikacji TD-SCDMA. Konkretne częstotliwości mogą się różnić w zależności od ram regulacyjnych i przydziałów widma w różnych krajach.