CDMA (ang. Code Division Multiple Access) to cyfrowa technologia komórkowa, która umożliwia wielu użytkownikom jednoczesne korzystanie z tego samego pasma częstotliwości. Chociaż CDMA była kiedyś technologią powszechnie stosowaną, w ostatnich latach jej wykorzystanie znacznie spadło. Główną przyczyną tego spadku jest powszechne przyjęcie GSM (globalnego systemu komunikacji mobilnej) i jego ewolucja w kierunku bardziej zaawansowanych technologii, takich jak 3G, 4G LTE, a obecnie 5G.
W początkach komunikacji mobilnej CDMA i GSM były dwoma głównymi, konkurującymi ze sobą standardami. CDMA był szeroko stosowany w Stanach Zjednoczonych, szczególnie przez operatorów takich jak Verizon i Sprint. Jednak wraz ze wzrostem zapotrzebowania na roaming międzynarodowy i globalizacją sieci komórkowych, GSM zyskał popularność ze względu na szerszą akceptację na całym świecie.
Z biegiem czasu technologia GSM ewoluowała i stała się dominującym standardem komunikacji mobilnej na całym świecie. Przejście na 3G i kolejne generacje sieci komórkowych jeszcze bardziej umocniło pozycję GSM. Większość przewoźników na całym świecie, w tym w Europie i Azji, przyjęła technologie oparte na GSM, przez co CDMA ma mniejsze znaczenie w skali globalnej.
W ostatnich latach standardem szybkiej komunikacji bezprzewodowej stały się technologie 4G LTE, a obecnie 5G, które opierają się na innych zasadach niż CDMA. Technologie te zapewniają większą prędkość transmisji danych, mniejsze opóźnienia i lepszą obsługę nowoczesnych aplikacji mobilnych.
Chociaż CDMA jest nadal używany w niektórych określonych regionach i przez niektórych operatorów, jego ogólne wykorzystanie znacznie się zmniejszyło. Większość nowych urządzeń i sieci jest zaprojektowana do obsługi technologii opartych na GSM lub ich następców, co sprawia, że CDMA jest mniej powszechnym wyborem w nowoczesnej komunikacji mobilnej. W miarę ciągłego rozwoju branży mobilnej obecność CDMA prawdopodobnie będzie jeszcze bardziej spadać.