SINR (stosunek sygnału do zakłóceń plus szum) to miara stosowana w telekomunikacji do oceny jakości sygnału bezprzewodowego. Porównuje siłę pożądanego sygnału z łącznym poziomem zakłóceń i szumów występujących w środowisku sygnałowym. Wyższe wartości SINR wskazują na lepszą jakość sygnału i są niezbędne do wydajnej transmisji danych.
Co oznacza SINR?
SINR (stosunek sygnału do zakłóceń plus szum) reprezentuje stosunek mocy pożądanego sygnału do mocy zakłóceń plus szum tła. Jest to kluczowy wskaźnik w systemach komunikacji bezprzewodowej, który wpływa na szybkość transmisji danych i ogólną wydajność sieci. Wyższy SINR sugeruje wyraźniejszy sygnał z mniejszą ilością zakłóceń, co przekłada się na lepszą jakość komunikacji.
SNR (Signal-to-Noise Ratio) mierzy stosunek żądanego sygnału do poziomu szumu, wykluczając zakłócenia pochodzące od innych sygnałów, natomiast SINR (Signal-to-Interference-plus-Noise Ratio) uwzględnia zarówno zakłócenia, jak i szum. Kluczowa różnica polega na tym, że SINR uwzględnia zarówno szum, jak i zakłócenia pochodzące od innych sygnałów, co czyni go bardziej wszechstronną miarą jakości sygnału w środowiskach z wieloma nakładającymi się sygnałami.
SINR można określić, mierząc moc żądanego sygnału, zakłócenia powodowane przez inne sygnały i poziom szumu tła. Można tego dokonać za pomocą specjalistycznych narzędzi do pomiaru częstotliwości radiowej (RF) lub sprzętu do monitorowania sieci, który rejestruje te wartości i oblicza SINR na podstawie współczynnika.
Dobry komórkowy SINR zazwyczaj waha się od 20 dB do 30 dB lub więcej. Na tych poziomach jakość sygnału jest wystarczająco silna, aby zapewnić wysoką szybkość transmisji danych i niezawodną komunikację. Wartości SINR poniżej 10 dB zazwyczaj wskazują na słabą jakość sygnału, co prowadzi do niższych szybkości transmisji danych i potencjalnych problemów z łącznością.
