Co to jest symulator i jak działa

Rozwój symulatora, który zostanie wdrożony, można podzielić na dwie fazy. Pierwsza faza polega na opracowaniu symulatora umożliwiającego badanie typowej procedury przekazania.

Druga faza obejmie wdrożenie algorytmu LAH, który będzie uwzględniał lokalizację użytkownika. Symulacje, które zostaną przeprowadzone w fazie drugiej, powinny wykazać zwiększoną stabilność sieci wynikającą z ulepszonego algorytmu przełączania. Symulacja może również obejmować procedurę aktualizacji lokalizacji, która znacznie zwiększa narzut sygnalizacji. Istnieją dwa scenariusze symulacji, w zależności od serwera lokalizacji, który będzie używany:

1. Bardzo szybkie i dokładne systemy pozycjonowania do pozycjonowania wszystkich użytkowników
2. Systemy pozycjonowania o mniejszych możliwościach obliczeniowych

W przypadku (i) bez problemu możemy wykorzystać informacje z serwera lokalizacyjnego (LS). W przypadku (ii) powinniśmy założyć śledzenie użytkownika „na żądanie” lub wykorzystanie danych przechowywanych w MGIS w celu poprawy wydajności HO.

Ponieważ MGIS posiada informacje o wydajności sieci, m.in. współczynnik odrzuceń połączeń, inicjując mapy sieci, można zdefiniować obszary krytyczne. Obszarami krytycznymi będą miejsca, w których wskaźnik zerwania połączeń jest wyższy niż normalnie oraz w okolicach granic poszczególnych komórek, czyli miejsca, w których inicjowana jest procedura przekazania połączenia.

Wyobrażamy sobie LAH także jako abstrakcyjny element realizujący zarządzanie w oparciu o pozycję użytkownika. Może to być ocena informacji monitorujących lub danych LS.

Scenariusz ten można opisać na podstawie następujących danych:

• Symulowany obszar
• Model propagacji
• Opis obszaru
• HO powody: RXLEV, budżet mocy, RXQUAL
• Parametry BTS: identyfikator komórki, LAC, częstotliwość BCCH (ARFCN), BSIC, histereza ponownego wyboru komórki, próg HO (RXLEV, RXQUAL), komórki sąsiadujące

Bardzo ważną procedurą symulacji jest protokół pomiarowy. Raport pomiarowy jest zwykle przesyłany kanałem SACCH. Licząc liczbę zgłoszeń, możemy stworzyć statystyki dotyczące natężenia ruchu. W środowisku symulacyjnym można później w trakcie symulacji wykorzystać mapy predykcyjne, które opierają się na rzeczywistych danych morfologicznych.

Podstawową koncepcją, która musi zostać wdrożona i będzie stanowić warstwę podstawową dla wszystkich pozostałych modułów projektu, jest symulowana przestrzeń zasięgu radiowego. Będzie gościć BTS-y i umożliwi nam śledzenie użytkowników podczas ich przemieszczania się. Dostępne będą także możliwości graficznego wyświetlania algorytmu LAH.

Po przedstawieniu przestrzeni i zainicjowaniu pozycji wywoływanego lub wywołującego terminala musimy zastosować model mobilności w zależności od środowiska wraz z odpowiednim modelem ruchu. Modele te pokażą sposób poruszania się użytkownika, czas trwania i początek połączeń itp. Mając wiedzę o pozycji początkowej użytkownika i sposobie, w jaki będzie się poruszał, moglibyśmy uniknąć dodatkowych próśb o przekazanie, szczególnie w sytuacjach poruszanie się po granicy komórki (problem z ping-pongiem).

Rysunek przedstawia pierwsze wrażenie konstrukcji symulatora:

Praca opisana w artykule dowodzi, że parametry sieciowe wynikające z lokalizacji terminala mobilnego będą odgrywać znaczącą rolę w usprawnieniu procedury przekazania. Algorytm LAH pokaże znaczenie MGIS i LS dla poprawy przekazania.