Co to jest SC-FDMA i jak działa w LTE?
Jedną z głównych wad systemu OFDMA jest to, że transformacja złożonej sekwencji odwzorowanej na symbole (np. BPSK, QPSK itp.) na mały zestaw podnośnych powoduje sekwencje czasowe o wysokim PAPR (stosunek mocy szczytowej do średniej). PAPR to stosunek mocy maksymalnej do mocy średniej. Powoduje to wymagania dla drogich wzmacniaczy transmisyjnych, a ponadto prowadzi do wysokiego zużycia energii. Obydwa efekty są niepożądane, zwłaszcza po stronie terminala.
Dlatego głównym celem projektu jest ograniczenie tego efektu dla kierunku UL. W celu zmniejszenia PAPR stosuje się wariant OFDMA. Nazywa się SC-FDMA (wielokrotny dostęp z podziałem częstotliwości pojedynczej nośnej). SC-FDMA działa według poniższego mechanizmu, opisanego dla powiązanej struktury nadajnika. SC-FDMA jest metodą z wyboru dla EUTRAN w kierunku łącza w górę.
Dane są mapowane na złożone symbole, jak w przypadku normalnego OFDM/OFDMA. Tym razem jednak interpretujemy powstały wektor nie jako sygnał w dziedzinie częstotliwości, ale jako sygnał „rozproszony” lub skoncentrowany czas. Zatem zanim przejdziemy do mapowania na podnośne, musimy przekształcić sekwencję w sygnał w dziedzinie częstotliwości. Zatem do wektora danych stosowana jest dyskretna transformata Fouriera. Daje nam wektor symboli danych dla każdej podnośnej, która ma być używana przez nadajnik.
Następnym krokiem jest mapowanie każdego symbolu nadajnika na jedną z podnośnych systemu w zależności od tego, która podnośna została przypisana do tego nadajnika. Oczywiście niektóre podnośne pozostaną wolne (0), czyli podnośne dla innych nadajników. W ten sposób przechodzimy do IFFT i wykonujemy normalne przetwarzanie OFDM.