Jeśli sygnał głosowy jest modulowany i transmitowany bezpośrednio po kodowaniu kanału, ze względu na zmiany warunków w kanale komunikacji mobilnej, głębokie zanikanie będzie miało wpływ na kolejny ciąg bitów i spowoduje wysoki współczynnik błędów bitowych.
Jeśli bity kolejnego ciągu zostaną zakłócone lub utracone, drugi koniec komunikacji nie będzie w stanie zdekodować zakłóconych lub utraconych bitów. Aby rozwiązać ten problem, wymagana jest pewna technika lub metoda oddzielania kolejnych bitów. W ten sposób kolejne bity w komunikacie mogą być przesyłane w sposób rozproszony, tak że błąd bitowy powinien być dyskretny.
W ten sposób, nawet jeśli wystąpią błędy, błędy te dotyczą tylko pojedynczego lub bardzo krótkiego strumienia bitów, co nie spowoduje, że cała seria lub cały blok wiadomości nie będzie mógł zostać zdekodowany. W takim przypadku kodowanie kanału zacznie działać i usunie błędy bitowe. Ta metoda nazywa się techniką przeplatania. Metoda przeplatania jest najskuteczniejszą metodą kodowania w celu rozproszenia błędów bitowych.
Kluczowym punktem przeplatania jest rozproszenie niektórych bitów (załóżmy, że jest „b” bitów) kodu na pewne (załóżmy, że są to „n” serii) sekwencje serii, aby zmienić sąsiednią relację między bitami. Im wyższa wartość „n”, tym lepsza transmisja. Jednak opóźnienie transmisji jest również większe. Dlatego konieczne jest zrównoważone rozważenie, przeplatanie jest związane z przeznaczeniem kanału. W systemie GSM stosowane jest drugie przeplatanie.
Przeplatanie to narzędzie, które rozszerza istniejące kody korekcji błędów, tak aby można je było wykorzystać również do wykonywania seryjnej korekcji błędów.
Po kodowaniu kanału wyodrębnione 456 bitów rozdziela się na 8 grup, przy czym każda grupa zawiera 57 bitów. Jest to pierwsze przeplatanie, zwane także przeplataniem wewnętrznym, jak pokazano na powyższym schemacie. Poprzez pierwsze przeplatanie następuje rozproszenie kolejnych komunikatów w grupach. Jedna seria przenosi dwa segmenty informacji głosowej składające się z 57 bitów. Oczywiście, jeśli dwie grupy 57-bitowych informacji z pierwszego przeplatania kolejnych 20 ms bloków głosowych zostaną wstawione do tej samej sekwencji impulsów, utrata impulsu będzie prowadzić do utraty 25% bitów w bloku głosowym 20 ms. Dlatego potrzebne jest jeszcze jedno przeplatanie pomiędzy dwoma blokami głosowymi, które nazywa się przeplataniem międzyblokowym lub drugim przeplataniem.
Załóżmy, że blok głosowy B jest podzielony na 8 grup: wykonaj przeplatanie międzyblokowe do pierwszych czterech grup (B0, B1, B2 i B3) bloku B i czterech ostatnich grup (A4, A5, A6 i A7) poprzedniego blok głosowy A ; w ten sposób powstają cztery serie: (B0, A4), (B1, A5), (B2, A6) i (B3, A7); aby przerwać relację sąsiedztwa między kolejnymi bitami, bity bloku A zajmują parzystą pozycję serii, podczas gdy bity bloku B zajmują nieparzystą pozycję serii. Na przykład B0 zajmuje nieparzysty bit serii, podczas gdy A4 zajmuje parzysty bit.
Podobnie wykonaj przeplatanie do czterech ostatnich grup bloku B i pierwszych czterech grup następnego bloku C. Po drugim przeplataniu blok głosowy o długości 20 ms jest wstawiany odpowiednio do 8 różnych sekwencji impulsów, a następnie przesyłany jedna po drugiej. Nawet jeśli w procesie transmisji utracona zostanie cała seria, wpływa to tylko na 12,5% każdego bloku głosowego, a błędy można skorygować poprzez kodowanie kanału na drugim końcu. Ponadto drugie przeplatanie informacji sterującej jest inne. Tryb przeplatania to (B0, B4), (B1, B5), (B2, B6) i (B3, B7).