IGP (Interior Gateway Protocol) to rodzaj protokołu routingu używanego do wymiany informacji o routingu w systemie autonomicznym (AS). Działa w ramach jednej domeny administracyjnej i odpowiada za wyznaczanie najlepszych ścieżek routingu pakietów pomiędzy urządzeniami w obrębie tej domeny. Moduły IGP ułatwiają komunikację między routerami i utrzymują tablice routingu, które określają sposób dotarcia do różnych miejsc docelowych w sieci w oparciu o metryki, takie jak liczba przeskoków, przepustowość lub opóźnienie. Przykłady protokołów IGP obejmują RIP (protokół informacji o routingu), OSPF (najpierw otwarta najkrótsza ścieżka) i EIGRP (protokół routingu wzmocnionej wewnętrznej bramy).
Protokoły IGP są specjalnie zaprojektowane do zarządzania routingiem w systemie autonomicznym (AS). Umożliwiają routerom w systemie AS wymianę informacji o routingu, obliczanie optymalnych ścieżek i utrzymywanie aktualnych tablic routingu. Protokoły IGP różnią się od protokołów Exterior Gateway Protocol (EGP), które służą do wymiany informacji o routingu pomiędzy różnymi systemami autonomicznymi w Internecie. IGP zazwyczaj bardziej skupiają się na dynamice i optymalizacji sieci wewnętrznej, zapewniając wydajne przekazywanie pakietów w kontrolowanej domenie administracyjnej.
IGP oznacza protokół bramy wewnętrznej. Odnosi się do klasy protokołów routingu używanych do zarządzania i wymiany informacji o routingu w ramach pojedynczego systemu autonomicznego (AS). Moduły IGP ułatwiają komunikację pomiędzy routerami w systemie AS, umożliwiając im utrzymywanie spójnych i wydajnych tablic routingu. Optymalizując decyzje dotyczące routingu wewnętrznego w oparciu o metryki sieci i zmiany topologii, procesory IGP pomagają zapewnić niezawodne i szybkie dostarczanie pakietów w kontrolowanym środowisku sieciowym.
IGRP (Interior Gateway Routing Protocol) był zastrzeżonym protokołem IGP firmy Cisco przeznaczonym do routingu w dużych i złożonych sieciach. Wykorzystano kombinację algorytmów routingu wektora odległości i routingu według stanu łącza, aby określić najlepsze ścieżki do miejsc docelowych w sieci na podstawie różnych metryk. Funkcje obsługiwane przez protokół IGRP, takie jak równoważenie obciążenia na ścieżkach o jednakowych kosztach i mechanizmy konwergencji umożliwiające dostosowanie się do zmian w sieci. Jednak protokół IGRP został w dużej mierze zastąpiony przez bardziej zaawansowane protokoły, takie jak EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol), który zapewnia zwiększoną skalowalność, elastyczność i wydajność routingu w systemach autonomicznych.