HTTP, czyli HyperText Transfer Protocol, to podstawowy protokół używany do przesyłania dokumentów hipermedialnych, takich jak strony HTML, przez Internet. Działa jako protokół żądanie-odpowiedź w modelu klient-serwer. Klienci, zazwyczaj przeglądarki internetowe, inicjują żądania do serwerów w celu pobrania zasobów, takich jak strony internetowe lub dane. Serwery odpowiadają na te żądania, udostępniając żądane zasoby lub wskazując błąd, jeśli nie można znaleźć zasobu. HTTP działa poprzez protokół TCP/IP, a komunikacja odbywa się przez port 80 w przypadku standardowego protokołu HTTP i port 443 w przypadku protokołu HTTPS (HTTP przez SSL/TLS).
Proces działania protokołu HTTP obejmuje kilka kluczowych kroków:
- Request: Klient wysyła żądanie HTTP do serwera. Żądanie zawiera metodę (taką jak GET, POST, PUT, DELETE), która określa akcję do wykonania, adres URL identyfikujący zasób i opcjonalne nagłówki dostarczające dodatkowych informacji, takich jak typ zawartości lub dane uwierzytelniające.
- Routing: Po otrzymaniu żądania urządzenia pośredniczące, takie jak routery, kierują je do odpowiedniego serwera na podstawie docelowego adresu URL.
- Przetwarzanie: Serwer przetwarza żądanie, interpretując metodę HTTP, nagłówki i opcjonalną treść wiadomości (w przypadku metod takich jak POST lub PUT). Pobiera żądany zasób lub wykonuje żądaną akcję.
- Response: Serwer generuje odpowiedź HTTP zawierającą kod stanu (wskazujący powodzenie lub niepowodzenie żądania), nagłówki odpowiedzi zawierające metadane dotyczące odpowiedzi (takie jak typ zawartości i kontrola pamięci podręcznej) oraz opcjonalną treść odpowiedzi zawierającą żądane zasób lub komunikat o błędzie.
- Dostarczanie: Serwer wysyła odpowiedź HTTP z powrotem do klienta za pośrednictwem ustanowionego połączenia TCP.
- Renderowanie: Klient otrzymuje odpowiedź, interpretuje dane w oparciu o typ zawartości (np. HTML, JSON) i renderuje je, aby użytkownik mógł je przeglądać lub wchodzić z nimi w interakcję.
Podstawowy protokół HTTP działa poprzez nawiązanie połączenia pomiędzy klientem a serwerem, wysłanie żądania o konkretny zasób i otrzymanie odpowiedzi zawierającej żądany zasób lub wskazującej błąd. Jest to protokół bezstanowy, co oznacza, że każdy cykl żądanie-odpowiedź jest niezależny i nie przechowuje informacji o przeszłych interakcjach. Ta prostota sprawia, że protokół HTTP nadaje się do szerokiego zakresu zastosowań, od pobierania stron internetowych po wymianę danych między klientami i serwerami.
Metody HTTP definiują akcje, które klienci mogą wykonywać na zasobach identyfikowanych przez adresy URL. Podstawowe metody HTTP obejmują:
- GET: Pobiera dane z określonego zasobu.
- POST: Przesyła dane do przetworzenia do określonego zasobu.
- PUT: Aktualizuje zasób lub tworzy nowy zasób, jeśli nie istnieje.
- DELETE: Usuwa określony zasób.
- HEAD: Pobiera nagłówki identyczne z nagłówkami metody GET, bez treści odpowiedzi.
- OPCJE: Opisuje opcje komunikacji dla zasobu docelowego.
- PATCH: Stosuje częściowe modyfikacje zasobu.
Każda metoda ma specyficzną semantykę i scenariusze użycia, umożliwiając klientom interakcję z serwerami na różne sposoby w zależności od pożądanego działania. Na przykład GET służy do pobierania danych, POST do przesyłania danych, PUT do aktualizacji lub tworzenia zasobów, a DELETE do usuwania zasobów z serwera.
HTTP GET to metoda używana przez klientów do żądania danych z serwera. Gdy klient wysyła żądanie HTTP GET, zazwyczaj zawiera ono adres URL określający zasób, który chce pobrać. Serwer przetwarza żądanie i odpowiada żądanym zasobem, takim jak dokument HTML, obraz lub inne typy danych. Żądania GET są uważane za „bezpieczne” i „idempotentne”, co oznacza, że nie powinny modyfikować stanu serwera i mogą być powtarzane bez powodowania różnych wyników. Ta metoda jest powszechnie używana do pobierania stron internetowych, obrazów i innej zawartości statycznej z serwerów internetowych.
