W każdym dwukierunkowym systemie radiowym straty w ścieżce radiowej oraz moce wyjściowe i czułość sprzętu muszą być brane pod uwagę w obu kierunkach. Jest to szczególnie prawdziwe w sieci mobilnej (np. łącze w dół: BS do UE i łącze w górę: UE do BS), gdzie istnieją różne charakterystyki ścieżek łącza w górę i łącza w dół.
Obejmują one na przykład możliwość zastosowania wzmacniaczy w głowicy masztu na ścieżce łącza zwrotnego, moc nadawczą UE jest zwykle mniejsza niż w przypadku stacji bazowej oraz czułość odbiornika stacji bazowej zazwyczaj lepsza niż w przypadku stacji bazowej UE.
Jeśli nie zostaną uwzględnione różnice pomiędzy łączem w górę i w dół, możliwe jest, że stacja bazowa BS ma obszar usług znacznie większy niż ten, który UE jest w stanie wykorzystać ze względu na zazwyczaj niższą moc wyjściową UE. Dlatego też należy obliczyć maksymalną dopuszczalną stratę ścieżki w łączu w górę i w dół, aby określić, jak dobrze łącza są zrównoważone. Zrównoważone wzmocnienie systemu ma miejsce wtedy, gdy maksymalna dopuszczalna strata ścieżki w łączu w górę jest równa maksymalnej dopuszczalnej utracie ścieżki w łączu pobierającym.
Niektóre elementy będą miały taki sam wpływ zarówno na łącze w górę, jak i w dół. Na przykład zwiększenie zysku anteny (zakładając, że jest ona używana zarówno do transmisji, jak i odbioru) wpływa zarówno na łącze w górę, jak i w dół, utrzymując w ten sposób równowagę systemu.
Budżet łącza RF jest zwykle używany do określenia, czy łącze w dół, czy w górę jest ścieżką ograniczającą. Dlatego ważne jest, aby przeanalizować budżet łącza RF w obu kierunkach.
W poniższych podrozdziałach budżet łącza RF składa się z trzech elementów. Pierwszą składową będzie moc wypromieniowana z anten do otoczenia, druga składowa odpowiada poziomowi sygnału, który należy odebrać, a trzecia składowa dotyczy parametrów, które wystąpiłyby pomiędzy urządzeniami nadawczymi antenę na jednym końcu do anteny odbiorczej na drugim końcu.
Wartość Tx EIRP obliczona w powyższej Tabeli 1. oraz wartość efektywnej czułości zanikania Rx obliczona w poniższej Tabeli 2. są oparte na elementach zasobów złożonych (tj. podnośnej).
Wartości te można również przedstawić jako zajęty element zasobu.
Obejmują one na przykład możliwość zastosowania wzmacniaczy w głowicy masztu na ścieżce łącza zwrotnego, moc nadawczą UE jest zwykle mniejsza niż w przypadku stacji bazowej oraz czułość odbiornika stacji bazowej zazwyczaj lepsza niż w przypadku stacji bazowej UE.
Jeśli nie zostaną uwzględnione różnice pomiędzy łączem w górę i w dół, możliwe jest, że stacja bazowa BS ma obszar usług znacznie większy niż ten, który UE jest w stanie wykorzystać ze względu na zazwyczaj niższą moc wyjściową UE. Dlatego też należy obliczyć maksymalną dopuszczalną stratę ścieżki w łączu w górę i w dół, aby określić, jak dobrze łącza są zrównoważone. Zrównoważone wzmocnienie systemu ma miejsce wtedy, gdy maksymalna dopuszczalna strata ścieżki w łączu w górę jest równa maksymalnej dopuszczalnej utracie ścieżki w łączu pobierającym.
Niektóre elementy będą miały taki sam wpływ zarówno na łącze w górę, jak i w dół. Na przykład zwiększenie zysku anteny (zakładając, że jest ona używana zarówno do transmisji, jak i odbioru) wpływa zarówno na łącze w górę, jak i w dół, utrzymując w ten sposób równowagę systemu.
Budżet łącza RF jest zwykle używany do określenia, czy łącze w dół, czy w górę jest ścieżką ograniczającą. Dlatego ważne jest, aby przeanalizować budżet łącza RF w obu kierunkach.
W poniższych podrozdziałach budżet łącza RF składa się z trzech elementów. Pierwszą składową będzie moc wypromieniowana z anten do otoczenia, druga składowa odpowiada poziomowi sygnału, który należy odebrać, a trzecia składowa dotyczy parametrów, które wystąpiłyby pomiędzy urządzeniami nadawczymi antenę na jednym końcu do anteny odbiorczej na drugim końcu.
Wartość Tx EIRP obliczona w powyższej Tabeli 1. oraz wartość efektywnej czułości zanikania Rx obliczona w poniższej Tabeli 2. są oparte na elementach zasobów złożonych (tj. podnośnej).
Wartości te można również przedstawić jako zajęty element zasobu.
Czułość Rx i EIRP Tx mogą być wyrażone albo w odniesieniu do poszczególnych podnośnych, albo do złożonych podnośnych; ale aby wyprowadzić prawidłową wartość wzmocnienia systemu, oba parametry muszą mieć to samo odniesienie (tj. albo oba dotyczą każdej podnośnej, albo oba dotyczą podnośnych złożonych).
