Bij LTE wordt PUCCH (Physical Uplink Control Channel) voornamelijk gebruikt voor het verzenden van besturingsinformatie zoals bevestigingen en planningsverzoeken, terwijl PUSCH (Physical Uplink Shared Channel) gebruikersgegevens zoals spraak- en internetverkeer transporteert. PUCCH is sporadisch en wordt beheerd door het netwerk, terwijl PUSCH bedoeld is voor continue gegevensoverdracht, gepland door de eNodeB. Ze opereren in de uplink-frequentieband, maar hebben verschillende doeleinden bij het beheren van LTE-communicatie.
Wat is het verschil tussen pucch en push in LTE?
Bij draadloze LTE-communicatie (Long-Term Evolution) zijn PUCCH (Physical Uplink Control Channel) en PUSCH (Physical Uplink Shared Channel) twee verschillende kanalen die voor verschillende doeleinden worden gebruikt bij de uplink-transmissie. Laten we de details van de verschillen tussen PUCCH en PUSCH begrijpen:
Doel:
PUCCH (Physical Uplink Control Channel): PUCCH wordt voornamelijk gebruikt voor het verzenden van besturingsinformatie van de gebruikersapparatuur (UE) naar de eNodeB (Evolved NodeB of basisstation). Deze besturingsinformatie omvat verschillende besturingssignalen, zoals kanaalkwaliteitsrapporten, planningsverzoeken en bevestigingen/negatieve bevestigingen (ACK/NACK) voor downlinkgegevens.
PUSCH (Physical Uplink Shared Channel): PUSCH wordt daarentegen gebruikt voor de overdracht van gebruikersgegevens en is het kanaal waarlangs daadwerkelijke gebruikersgegevens van de UE naar het netwerk worden verzonden.
Transmissiefrequentie:
PUCCH: PUCCH wordt over het algemeen gebruikt voor sporadische en incidentele overdracht van besturingsinformatie. Het wordt niet continu gebruikt, maar eerder wanneer specifieke controleberichten of bevestigingen moeten worden verzonden.
PUSCH: PUSCH wordt gebruikt voor de continue overdracht van gebruikersgegevens. Het draagt de payload-gegevens over die worden gegenereerd door applicaties op het apparaat van de gebruiker, zoals spraak-, video- of internetgegevens.
Kanaalformaat:
PUCCH: PUCCH gebruikt verschillende formaten, waaronder formaat 1, formaat 1a en formaat 2, afhankelijk van het type besturingsinformatie dat wordt verzonden. Formaat 1 wordt bijvoorbeeld gebruikt voor de vermogensregeling van de uplink, formaat 1a voor HARQ (Hybrid Automatic Repeat Request) ACK/NACK, en formaat 2 voor kanaalkwaliteitsindicatoren (CQI).
PUSCH: PUSCH vervoert gebruikersgegevens in verschillende modulatie- en coderingsschema’s om de gegevensdoorvoer te maximaliseren. Het formaat van PUSCH-gegevens hangt af van factoren zoals het modulatieschema, de coderingssnelheid en de hoeveelheid gegevens die moet worden verzonden.
Toewijzing van middelen:
PUCCH: De toewijzing van PUCCH-bronnen wordt bepaald door het netwerk en wordt vaak geassocieerd met specifieke besturingsberichten of signaleringsgebeurtenissen. Het wordt toegewezen op basis van de behoeften van de overdracht van besturingsinformatie.
PUSCH: PUSCH-resourcetoewijzing is voornamelijk gebaseerd op planning door de eNodeB. De planner bepaalt wanneer en hoeveel PUSCH-bronnen worden toegewezen aan een UE op basis van de Quality of Service (QoS)-vereisten en netwerkomstandigheden.
Duplexen:
PUCCH en PUSCH maken beide deel uit van de uplink-transmissie in LTE. Ze werken in dezelfde frequentieband, maar worden doorgaans op verschillende tijdstippen verzonden met behulp van Time Division Duplex (TDD) of verschillende frequentiebanden in Frequency Division Duplex (FDD)-configuraties.
Samenvattend vervullen PUCCH en PUSCH verschillende rollen in LTE-communicatie. PUCCH wordt gebruikt voor besturingssignalering, terwijl PUSCH wordt gebruikt voor de overdracht van gebruikersgegevens. Het begrijpen van deze verschillen is cruciaal voor een efficiënte toewijzing van middelen en communicatie in LTE-netwerken.