Er zijn een aantal relatief onafhankelijke basisbandverwerkingseenheden en draaggolfverwerkingseenheden in het systeem. De werkfrequentiedraaggolf van elke draaggolfverwerkingseenheid is vast, de service-informatie van elk communicatiepad wordt verwerkt door een vaste basisbandeenheid en vervolgens wordt de verwerkte informatie overgedragen naar draaggolfeenheden van verschillende frequentiedraaggolven voor verwerking en verzending via de busstructuur volgens tijdsvolgorde en specifieke frequentie-hopping-principes. Deze hopmodus wordt “basisbandhoppen” genoemd.
Bij basisbandhoppen werkt elke zender op een vaste frequentie. De bursts van hetzelfde spraakkanaal worden onder controle naar de respectieve zenders gestuurd om te schakelen op basis van het basisbandsignaal. Omdat de frequentie van elke zendontvanger vast is, is er geen wijziging nodig aan de combiner, terwijl zowel de breedbandcombinator als de holtecombinator kunnen worden gebruikt.
Het maximale aantal springfrequenties wordt beperkt door het aantal TRX. Het probleem van base band hopping is dat als één TRX-bord uitvalt, de bijbehorende code verloren gaat en de communicatieprestaties worden beïnvloed.