Het DNS-protocol (Domain Name System) is een fundamenteel onderdeel van internet en netwerken dat domeinnamen (zoals www.example.com) vertaalt naar IP-adressen (zoals 192.0.2.1) en vice versa. Het werkt als een gedistribueerde hiërarchische database en verdeelt de werklast van naamomzetting over een wereldwijd netwerk van DNS-servers. Dankzij het DNS-protocol kunnen gebruikers websites bezoeken, e-mails verzenden en verbinding maken met andere internetbronnen met behulp van gemakkelijk te onthouden domeinnamen in plaats van complexe IP-adressen. Het werkt voornamelijk via UDP (User Datagram Protocol) op poort 53, hoewel het voor bepaalde bewerkingen ook TCP (Transmission Control Protocol) kan gebruiken.
Het DNS-antwoordprotocol verwijst naar het mechanisme waarmee DNS-servers reageren op vragen van clients die om resolutie van domeinnamen vragen. Wanneer een client (zoals een webbrowser of e-mailserver) een DNS-query verzendt om een domeinnaam om te zetten in een IP-adres, verwerken DNS-servers het verzoek en geven een antwoord met het bijbehorende IP-adres of andere relevante informatie (zoals e-mailuitwisseling servers voor e-maildomeinen). Het DNS-responsprotocol zorgt voor een efficiënte en nauwkeurige resolutie van domeinnamen door tijdig te reageren op vragen van klanten, waardoor naadloze connectiviteit en communicatie via internet mogelijk wordt gemaakt.
DNS (Domain Name System) wordt voornamelijk gebruikt voor het vertalen van voor mensen leesbare domeinnamen naar numerieke IP-adressen die computers gebruiken om elkaar te identificeren en met elkaar te communiceren op internet of in privénetwerken. Naast de basisresolutie van domeinnamen is DNS van cruciaal belang voor verschillende internetdiensten en -toepassingen, waaronder surfen op het web, het bezorgen van e-mail, bestandsoverdracht en externe toegang. Het stelt gebruikers en apparaten in staat om efficiënt en betrouwbaar toegang te krijgen tot internetbronnen met behulp van bekende domeinnamen, waardoor de bruikbaarheid en toegankelijkheid via wereldwijde netwerken wordt verbeterd.
DNS (Domain Name System) en DDNS (Dynamic DNS) dienen verschillende maar gerelateerde doeleinden in netwerken:
- DNS (Domain Name System) is het standaardprotocol dat wordt gebruikt voor het vertalen van domeinnamen naar IP-adressen en het beheren van de resolutie van domeinnamen via internet en particuliere netwerken. Het onderhoudt een gedistribueerde database met domeinnaamtoewijzingen en ondersteunt statische toewijzingen tussen domeinnamen en IP-adressen.
- DDNS (Dynamic DNS) breidt daarentegen de functionaliteit van DNS uit door dynamische updates van DNS-records toe te staan. Het wordt voornamelijk gebruikt in omgevingen waar apparaten dynamische IP-adressen hebben die periodiek veranderen (zoals thuisnetwerken of mobiele apparaten). DDNS-clients updaten DNS-records automatisch met hun huidige IP-adressen, zodat apparaten met dynamische IP-adressen toegankelijk blijven met een consistente domeinnaam.
DNS-beveiligingsprotocollen omvatten een reeks mechanismen en praktijken die gericht zijn op het beschermen van de DNS-infrastructuur, het voorkomen van DNS-gerelateerde aanvallen en het waarborgen van de integriteit, beschikbaarheid en vertrouwelijkheid van DNS-transacties. Veel voorkomende DNS-beveiligingsprotocollen en -technologieën zijn onder meer:
- DNSSEC (Domain Name System Security Extensions): DNSSEC verbetert de DNS-beveiliging door cryptografische handtekeningen toe te voegen aan DNS-records, waardoor validatie van de authenticiteit en integriteit van DNS-gegevens mogelijk wordt. Het helpt DNS-spoofing, cache-vergiftiging en andere soorten DNS-gebaseerde aanvallen te voorkomen.
- DNS over HTTPS (DoH): DNS over HTTPS codeert DNS-query’s en -antwoorden met behulp van HTTPS (Hypertext Transfer Protocol Secure), waardoor privacy en vertrouwelijkheid voor DNS-transacties wordt geboden. Het beschermt tegen afluisteren en onderscheppen van DNS-verkeer, wat vooral handig is in niet-vertrouwde of openbare netwerkomgevingen.
- DNS over TLS (DoT): DNS over TLS codeert DNS-query’s en -antwoorden via TLS (Transport Layer Security), waardoor DNS-transacties tussen clients en resolvers worden beveiligd. Het garandeert de privacy en integriteit van DNS-communicatie en beschermt tegen DNS-gebaseerde aanvallen en ongeautoriseerde toegang tot DNS-gegevens.
- DNS-filtering: DNS-filtertechnieken, zoals DNS-sinkholing, blacklisting en whitelisting, worden gebruikt om de toegang tot kwaadaardige of ongewenste domeinen te blokkeren en te voorkomen dat gebruikers toegang krijgen tot schadelijke inhoud of deelnemen aan kwaadaardige activiteiten. DNS-filtering verbetert de netwerkbeveiliging door op beleid gebaseerde controles op DNS-resolutie af te dwingen.
Samen spelen deze DNS-beveiligingsprotocollen en -technologieën een cruciale rol bij het beperken van DNS-gerelateerde bedreigingen, het beveiligen van de DNS-infrastructuur en het handhaven van de betrouwbaarheid en betrouwbaarheid van DNS-diensten in de hedendaagse onderling verbonden digitale omgevingen.