Een multi-protocolsysteem verwijst naar een technologie of architectuur die meerdere communicatieprotocollen tegelijkertijd ondersteunt. Dankzij deze mogelijkheid kunnen verschillende apparaten en netwerken effectief communiceren, ongeacht de specifieke protocollen die ze gebruiken. Bij netwerken zijn systemen met meerdere protocollen essentieel voor interoperabiliteit en het garanderen van naadloze gegevensuitwisseling tussen heterogene omgevingen. Ze zorgen ervoor dat apparaten met verschillende protocolimplementaties elkaars gegevens kunnen begrijpen en interpreteren, waardoor wijdverbreide connectiviteit en integratie tussen diverse netwerkinfrastructuren mogelijk worden gemaakt.
De term multiprotocol geeft het vermogen aan van een systeem, apparaat of netwerk om verschillende communicatieprotocollen gelijktijdig te verwerken en te ondersteunen. Deze veelzijdigheid is cruciaal in moderne netwerkomgevingen waar verschillende protocollen kunnen worden gebruikt voor specifieke toepassingen, services of netwerksegmenten. Door meerdere protocollen te ondersteunen, kunnen systemen tegemoetkomen aan uiteenlopende eisen en operationele behoeften zonder beperkingen op te leggen aan de soorten apparaten of toepassingen die binnen het netwerk kunnen communiceren.
MPLS (Multi-Protocol Label Switching) wordt multi-protocol genoemd omdat het is ontworpen om te werken met een breed scala aan netwerklaagprotocollen, en niet beperkt tot een enkel protocol zoals IP. Oorspronkelijk ontwikkeld om de doorstuursnelheid van IP-pakketten te verbeteren, kan MPLS pakketten van verschillende netwerkprotocollen inkapselen, zoals IP, Ethernet, ATM en Frame Relay. Dankzij deze flexibiliteit kunnen MPLS-netwerken verkeer efficiënt routeren en doorsturen op basis van labels die aan pakketten zijn toegewezen, ongeacht de onderliggende protocollen die door de eindpunten worden gebruikt. Het vermogen van MPLS om met meerdere protocollen om te gaan, leverde het dan ook de aanduiding ‘multi-protocol’ op.
MPLS gebruikt een verscheidenheid aan protocollen om zijn functies effectief uit te voeren. In de kern vertrouwt MPLS op protocollen zoals Label Distribution Protocol (LDP) of Resource Reservation Protocol (RSVP) voor het tot stand brengen van label-switched paths (LSP’s) en het distribueren van labels over het netwerk. Daarnaast kan MPLS pakketten van verschillende netwerklaagprotocollen inkapselen, waaronder IPv4, IPv6, Ethernet, ATM en Frame Relay. Door gebruik te maken van deze protocollen kunnen MPLS-netwerken verkeer efficiënt routeren op basis van labels, waardoor de netwerkprestaties, schaalbaarheid en Quality of Service (QoS)-mogelijkheden voor verschillende soorten applicaties en services worden verbeterd.