In de context van LTE-netwerken (Long-Term Evolution), die de 4G-technologie omvatten, staat de interface tussen eNodeBs (Evolved NodeB) bekend als de X2-interface. De X2-interface vergemakkelijkt de communicatie en coördinatie tussen aangrenzende eNodeB’s, waardoor ze besturings- en gebruikersvlakinformatie kunnen uitwisselen.
De primaire functies van de X2-interface omvatten het ondersteunen van overdrachten tussen aangrenzende eNodeB’s, waardoor ze de controle over de verbinding van een gebruiker naadloos kunnen overdragen terwijl de gebruiker celgrenzen overschrijdt. Dit is cruciaal voor het behouden van continue connectiviteit en het garanderen van een soepele overgang tussen cellen binnen het LTE-netwerk.
Dankzij de X2-interface kunnen eNodeB’s informatie uitwisselen over de aangrenzende cellen, zoals hun status, capaciteit en beschikbare bronnen. Deze informatie is essentieel voor het optimaliseren van de netwerkprestaties, het verdelen van de belasting en het nemen van weloverwogen beslissingen tijdens overdrachten om de algehele gebruikerservaring te verbeteren.
Door directe communicatie tussen eNodeB’s mogelijk te maken, draagt de X2-interface bij aan het efficiënte beheer van radiobronnen, minimaliseert hij overdrachtsvertragingen en verbetert hij de algehele betrouwbaarheid en prestaties van het LTE-netwerk.
Het is belangrijk op te merken dat met de introductie van 5G-technologie de architectuur en interfaces zijn geëvolueerd. In 5G staat de corresponderende interface voor het onderling verbinden van basisstations bekend als de Xn-interface, die vergelijkbare functies biedt als de X2-interface in LTE, maar aangepast aan de nieuwe mogelijkheden en vereisten van 5G-netwerken.