Tijddiversiteit is een techniek die gebruikelijk is bij de meeste digitale transmissiesystemen. De Rake-ontvanger wordt gebruikt om multipath-signalen te vinden en te demoduleren die een tijdsvertraging hebben ten opzichte van het hoofdsignaal.
Rake-ontvanger om multipath-signalen te vinden en te demoduleren.
Gegevens zijn interleaved: Verspreidt aangrenzende gegevens op tijd om de efficiëntie van foutcorrectie te verbeteren
Convolutionele codering: Voegt foutcorrectie en -detectie toe
Viterbi-decodering: Meest waarschijnlijke paddecoder voor convolutioneel gecodeerde gegevens
Verzonden signalen worden in de tijd verspreid door middel van interleaving. Het interleaven van de gegevens verbetert de prestatie van de foutcorrectie door fouten over de tijd te spreiden. Fouten in de echte wereld tijdens radiotransmissie komen meestal in groepjes voor, dus als de gegevens worden verwijderd, worden de fouten over een langere tijdsperiode verspreid. Hierdoor kan de foutcorrectie de resulterende kleinere, verspreide fouten herstellen.
Voorwaartse foutcorrectie wordt ook toegepast op de verzonden gegevens. Dit wordt meestal gedaan door pariteitsbits toe te voegen waarmee ontvangen fouten kunnen worden gedetecteerd en tot op zekere hoogte kunnen worden gecorrigeerd. De prestaties van de ontvanger kunnen verder worden verbeterd door gebruik te maken van een maximale waarschijnlijkheidsdetector. Het specifieke schema dat voor CDMA wordt gebruikt, is convolutionele codering in de zender met Viterbi-decodering met behulp van zachte beslissingspunten in de ontvanger.