DNS (Domain Name System) wordt gebruikt voor het vertalen van voor mensen leesbare domeinnamen naar numerieke IP-adressen, waardoor gebruikers toegang krijgen tot websites en andere bronnen met behulp van gemakkelijk te onthouden namen in plaats van complexe numerieke adressen.
DNS (Domain Name System) is een hiërarchisch en gedecentraliseerd naamgevingssysteem dat wordt gebruikt voor het vertalen van domeinnamen naar IP-adressen. Het wordt gebruikt om de navigatie op internet te vergemakkelijken, doordat gebruikers bekende domeinnamen kunnen invoeren in plaats van dat ze numerieke IP-adressen moeten onthouden.
DNS (Domain Name System) is nodig om gebruikers toegang te geven tot websites en onlinediensten met behulp van gemakkelijk te onthouden domeinnamen in plaats van numerieke IP-adressen te moeten gebruiken. Het helpt bij het beheren en vertalen van deze domeinnamen naar hun overeenkomstige IP-adressen, waardoor een efficiënte en gebruiksvriendelijke internetnavigatie wordt gegarandeerd.
De vier soorten DNS-servers zijn:
- DNS Resolver: Ook bekend als een recursieve resolutie, ontvangt het vragen van clientapparaten en werkt het samen met andere DNS-servers om de domeinnaam om te zetten in een IP-adres.
- Root Name Server: Het is de eerste stap in het vertalen van voor mensen leesbare domeinnamen naar IP-adressen, waarbij zoekopdrachten worden doorgestuurd naar de juiste top-level domain (TLD)-servers.
- TLD-naamserver: Deze verwerkt de domeinen op het hoogste niveau, zoals .com, .org, .net, en stuurt vragen naar de gezaghebbende naamservers voor het specifieke domein.
- Authoritative Name Server: Deze biedt het daadwerkelijke IP-adres voor de domeinnaam, bevat de DNS-records voor het domein en reageert met het juiste IP-adres.