Momenteel is bundelvorming alleen van toepassing op de TDD-versie van LTE. De tijdsynchrone versie van LTE TDD op uplink en downlink maakt de implementatie van beamforming ook aantrekkelijker dan in LTE FDD.
Beamforming-schema is een signaalverwerkingstechnologie die wordt gebruikt om radiotransmissie in een gekozen hoekrichting te sturen. Het is voornamelijk gebaseerd op adaptieve bundelpatronen die ervoor zorgen dat het sterkste punt van de hoofdlob van de systeemuitvoer altijd in de richting van de verwachte UE ligt, waardoor het algehele interferentieniveau voor de hele cel voor Beam Forming in LTE
wordt verminderd.
Het algoritme is zeer complex en maakt gebruik van kanaalstatusinformatie om SINR-versterking voor arrayverwerking te bereiken.
Kanaalstatusinformatie die vereist is, omvat:
- Snel vervagende kanaalcoëfficiënt Beam Forming in LTE
- Aankomstrichting (DoA) van signaalbundelvorming in LTE
- CQI-informatie Beam Forming in LTE
Kanaalstatusinformatie kan op verschillende manieren worden verkregen, waaronder:
- Feedback van ontvanger
- Schatting van omgekeerde link, uitgaande van kanaalwederkerigheid (in het bijzonder waar voor TDD)
Omdat het gebaseerd is op een meervoudige transmissieconfiguratie, kan deze functie de doorvoer- en dekkingsprestaties van het downlinksysteem aanzienlijk verbeteren en ook een goede gebruikerservaring bieden door hogere datasnelheden aan te bieden. Het belangrijkste nadeel hier is dat er ook een vereiste is van 4 (4×4) of 8 (8×2) verzendpaden vanaf de eNodeB-kant, wat de implementatie ervan duurder zou kunnen maken.
Er zijn twee typen bundelvormingsmodi gedefinieerd door 3GPP, Modus 7 (Rel 8) en Modus 8 (Rel 9). Modus 7 ondersteunt slechts een enkele datastroom, dus het kan vooral de dekking verbeteren, maar Beam Forming in LTE-modus 8 kan ook het multiplexen van dubbele datastromen ondersteunen, wat betekent dat het zowel de doorvoer als de dekking kan verbeteren.