Hier schrijf ik over een simulatieanalyse van de verslechtering van de systeemprestaties veroorzaakt door de volgende vier soorten interferentie: eNodeB->UE, UE->eNodeB, eNodeB->eNodeB en UE->UE wanneer twee systemen niet op dezelfde locatie staan .
Vanuit een simulatieresultaat zonder filtering, wanneer de eNodeB’s zich niet op dezelfde locatie bevinden, is de ernstigste interferentie afkomstig van eNodeB->eNodeB. De netwerkdekking en capaciteitsverliezen veroorzaakt door de andere drie soorten interferentie zijn kleiner dan 2%, zelfs als de bewakingsband niet aanwezig is. Daarom ligt onze analysefocus op de interferentie tussen eNodeB’s.
Interferentiesimulatieanalyse met verschillende ACIR’s
Wanneer de storende eNodeB dicht bij de eNodeB van het slachtoffer is, kan de interferentie van eNodeB->eNodeB ernstige prestatieverslechtering veroorzaken. Dit is vooral het geval wanneer de eNodeB’s afkomstig zijn van verschillende systemen en met verschillende bandbreedtes werken. Naarmate de scheiding tussen de eNodeB’s en de interferentieverhouding van aangrenzende kanalen echter toenemen, nemen het verlies aan netwerkdekking en de capaciteitsvermindering geleidelijk af.
Ervan uitgaande dat de overtredende eNodeB zich in de zendstatus bevindt en de eNodeB van het slachtoffer in de ontvangststatus. Zowel uplinkdekking als capaciteitsverlies zullen optreden.
Koppelingsverlies tussen de eNodeB’s wordt berekend op basis van het propagatiemodel in de vrije ruimte, waarbij rekening wordt gehouden met de versterking van de eNodeB-antenne veroorzaakt door de richtingshoek en kanteling. Figuur hieronder toont het simulatieresultaat van dekkingsverandering als gevolg van afstandsvariaties tussen de interfererende eNodeB en de interfererende eNodeB.
