Meerlaagse hergebruikpatroontechnologie betekent dat alle frequentiebronnen volgens specifieke principes in verschillende subgroepen worden verdeeld. Elke subgroep wijst frequentiedragers toe aan elke cel door middel van verschillende hergebruikmodellen, zodat de hergebruiksdichtheid van elke frequentiedrager en de interferentie in elke cel verschillend zullen zijn.
De frequentiedrager met een hogere hergebruiksdichtheid ontvangt gemiddeld minder interferentie, terwijl de frequentiedrager met een lagere hergebruikdichtheid meer gemiddelde interferentie ontvangt.
Bijvoorbeeld: BCCH-frequentiedrager gebruikt de 4*3-hergebruikmodus, TCH-frequentiedrager gebruikt de 3*3- en 2*3-modus. De structuur van het meerlaagse hergebruikpatroon wordt geïllustreerd in de bovenstaande afbeelding.
Eén kleur vertegenwoordigt dezelfde frequentiegroep in de figuur en de frequenties worden hergebruikt. L1, L2…Lm vertegenwoordigen frequentielagen in de cel. Zoals te zien is in de figuur, wordt de hergebruiksdichtheid dichter bij de hogere laag. Wanneer het frequentienummer vaststaat, krijgt het meerlaagse hergebruikpatroon meer kanalen in oppervlakte-eenheid vergeleken met dezelfde hergebruiksdichtheid op elke laag.
BCCH: n1
TCH1: n2
TCH2: n3
TCHm-1: nm
n1 ≥n2≥n3 ≥n4 ≥…… ≥ nm
En n1+n2+…+nm=n
Meerlaagse hergebruiktechnologie vereist apparatuur die basisbandfrequentie-hopping of radiofrequentie-hopping ondersteunt. Het is gemaakt op basis van het idee van dragerlagen (in feite is het hergebruikmodel met één frequentie de uitzondering op het meerlaagse hergebruikpatroon en kan het worden beschouwd als gelaagd hergebruik met dezelfde dragers op elke laag).
Dat is om alle beschikbare frequentiedraaggolven in verschillende groepen te verdelen, elke groep dient als draaggolflaag (frequentiesubgroep). Stel dat de gehele frequentiebron bestaat uit n frequentiedraaggolven die in m groepen vallen, de draaggolfbron die aan elke groep is toegewezen, wordt hierboven weergegeven.