In elk tweerichtingsradiosysteem moet voor beide richtingen rekening worden gehouden met de radiopadverliezen en de uitgangsvermogens en gevoeligheden van de apparatuur. Dit geldt vooral in een mobiel netwerk (bijvoorbeeld downlink: BS naar UE en uplink: UE naar BS), waar er verschillende karakteristieken zijn voor de uplink- en downlinkpaden.
Deze omvatten bijvoorbeeld de mogelijkheid van masttopversterkers in het uplinkpad, waarbij het zendvermogen van de UE doorgaans minder is dan dat van de BS, en de gevoeligheid van de BS-ontvanger doorgaans beter is dan die van de UE.
Als er geen rekening wordt gehouden met de verschillen tussen de uplink en de downlink, is het mogelijk dat de BS een servicegebied heeft dat veel groter is dan dat wat de UE kan gebruiken vanwege het doorgaans lagere uitgangsvermogen van de UE. Daarom moet het maximaal toegestane padverlies in de uplink en downlink worden berekend om te bepalen hoe goed de links in evenwicht zijn. Er is sprake van een gebalanceerde systeemversterking als het maximaal toegestane padverlies in de uplink gelijk is aan het maximaal toegestane padverlies in de downlink.
Sommige items hebben een gelijke impact op zowel de uplink als de downlink. Het vergroten van de versterking van de antenne (ervan uitgaande dat deze wordt gebruikt voor zowel verzending als ontvangst) heeft bijvoorbeeld invloed op zowel de uplink als de downlink, waardoor de systeembalans behouden blijft.
Het RF-verbindingsbudget wordt doorgaans gebruikt om te bepalen of de downlink of uplink het beperkende pad is. Het is dus belangrijk om het RF-verbindingsbudget in beide richtingen te analyseren.
In de volgende subparagrafen wordt het RF-verbindingsbudget gepresenteerd als drie componenten. De eerste component is het vermogen dat door de antennes naar de omringende omgeving wordt uitgestraald, de tweede component komt overeen met het niveau van het signaal dat moet worden ontvangen, en de derde component richt zich op de parameters die kunnen optreden tussen de zendende antennes. antenne aan het ene uiteinde naar de ontvangende antenne aan het andere uiteinde.
De Tx EIRP-waarde afgeleid in tabel 1 hierboven en de effectieve Rx Faded Sensitivity-waarde afgeleid in tabel 2 hieronder zijn gebaseerd op de samengestelde hulpbronelementen (d.w.z. de subdraaggolf).
Deze waarden kunnen ook worden weergegeven als een element per bezette grondstof.
Deze omvatten bijvoorbeeld de mogelijkheid van masttopversterkers in het uplinkpad, waarbij het zendvermogen van de UE doorgaans minder is dan dat van de BS, en de gevoeligheid van de BS-ontvanger doorgaans beter is dan die van de UE.
Als er geen rekening wordt gehouden met de verschillen tussen de uplink en de downlink, is het mogelijk dat de BS een servicegebied heeft dat veel groter is dan dat wat de UE kan gebruiken vanwege het doorgaans lagere uitgangsvermogen van de UE. Daarom moet het maximaal toegestane padverlies in de uplink en downlink worden berekend om te bepalen hoe goed de links in evenwicht zijn. Er is sprake van een gebalanceerde systeemversterking als het maximaal toegestane padverlies in de uplink gelijk is aan het maximaal toegestane padverlies in de downlink.
Sommige items hebben een gelijke impact op zowel de uplink als de downlink. Het vergroten van de versterking van de antenne (ervan uitgaande dat deze wordt gebruikt voor zowel verzending als ontvangst) heeft bijvoorbeeld invloed op zowel de uplink als de downlink, waardoor de systeembalans behouden blijft.
Het RF-verbindingsbudget wordt doorgaans gebruikt om te bepalen of de downlink of uplink het beperkende pad is. Het is dus belangrijk om het RF-verbindingsbudget in beide richtingen te analyseren.
In de volgende subparagrafen wordt het RF-verbindingsbudget gepresenteerd als drie componenten. De eerste component is het vermogen dat door de antennes naar de omringende omgeving wordt uitgestraald, de tweede component komt overeen met het niveau van het signaal dat moet worden ontvangen, en de derde component richt zich op de parameters die kunnen optreden tussen de zendende antennes. antenne aan het ene uiteinde naar de ontvangende antenne aan het andere uiteinde.
De Tx EIRP-waarde afgeleid in tabel 1 hierboven en de effectieve Rx Faded Sensitivity-waarde afgeleid in tabel 2 hieronder zijn gebaseerd op de samengestelde hulpbronelementen (d.w.z. de subdraaggolf).
Deze waarden kunnen ook worden weergegeven als een element per bezette grondstof.
De Rx-gevoeligheid en Tx EIRP kunnen worden uitgedrukt per subdrager of per samengestelde subdrager; maar om een geldige systeemversterkingswaarde af te leiden, moeten beide parameters dezelfde referentie delen (dat wil zeggen, beide zijn per subdraaggolf of beide zijn per samengestelde subdraaggolf).
