NFS, of Network File System, werkt op een client-server-architectuur waarbij een of meer NFS-servers gedeelde toegang bieden tot bestanden en mappen via een netwerk. De server maakt aangewezen mappen beschikbaar voor montage door NFS-clients. Wanneer een client een NFS-share aankoppelt, brengt deze een verbinding met de server tot stand en heeft vervolgens toegang tot bestanden alsof deze zich lokaal bevinden. NFS maakt gebruik van Remote Procedure Calls (RPC) om bestandssysteembewerkingen tussen de client en de server af te handelen, waardoor een efficiënte gegevensoverdracht en toegangsbeheer over het netwerk wordt gegarandeerd.
NFS, een afkorting van Network File System, is een gedistribueerd bestandssysteemprotocol dat externe toegang tot bestanden via een netwerk mogelijk maakt. Het werkt op een client-servermodel waarbij de NFS-server de gedeelde bronnen host, en NFS-clients kunnen deze bronnen koppelen om er toegang toe te krijgen alsof het lokale bestanden zijn. Het protocol maakt gebruik van RPC (Remote Procedure Call) om de communicatie tussen de client en de server te vergemakkelijken, waardoor bewerkingen zoals het lezen en schrijven van bestanden en het weergeven van directory’s via het netwerk mogelijk worden. NFS vereenvoudigt het delen van bestanden en de samenwerking tussen netwerkcomputers, waardoor het een essentieel hulpmiddel wordt in veel bedrijfs- en netwerkomgevingen.
Een NFS-client in een netwerkomgeving communiceert met NFS-servers om toegang te krijgen tot gedeelde bestanden en mappen. Wanneer een client een NFS-share aankoppelt, stuurt deze via RPC verzoeken naar de server, waarbij bewerkingen worden gespecificeerd zoals het lezen, schrijven van bestanden of het opvragen van metagegevens. De server verwerkt deze verzoeken en stuurt de gevraagde gegevens of statusupdates via het netwerk terug naar de client. NFS-clients zorgen voor lokale caching van gegevens om de prestaties te verbeteren en de netwerkoverhead te verminderen, waardoor efficiënte bestandstoegang en -beheer in de netwerkomgeving wordt gegarandeerd.
NFS-beveiliging richt zich op het controleren van de toegang tot gedeelde bronnen en het beschermen van de gegevensintegriteit tijdens bestandsoverdracht via het netwerk. Beveiligingsmaatregelen omvatten authenticatiemechanismen om de identiteit van klanten te verifiëren voordat toegang wordt verleend tot NFS-shares. Toegangscontrolelijsten (ACL’s) en bestandsrechten op de NFS-server beperken welke clients kunnen lezen van of schrijven naar specifieke mappen. Bovendien kunnen beveiligingsmaatregelen op netwerkniveau, zoals firewallregels en VPN’s, worden gebruikt om NFS-communicatie te beveiligen tegen ongeoorloofde toegang of gegevensonderschepping.
NFS-authenticatie omvat het verifiëren van de identiteit van clients die toegang vragen tot NFS-shares. Normaal gesproken gebruikt NFS de authenticatiemechanismen AUTH_UNIX of AUTH_SYS, waarbij clients zichzelf authenticeren door hun gebruikers-ID’s (UID’s) en groeps-ID’s (GID’s) aan de server door te geven. De server vergelijkt deze ID’s met de toegangscontrolelijsten (ACL’s) om te bepalen of de client toestemming heeft om toegang te krijgen tot de gevraagde bestanden of mappen. Veilige NFS-implementaties kunnen ook sterkere authenticatiemethoden bevatten, zoals Kerberos, om de veiligheid te verbeteren door authenticatiegegevens te coderen en veilige client-server-communicatie via het netwerk te garanderen.