Een IGP (Interior Gateway Protocol) is een type routeringsprotocol dat wordt gebruikt om routeringsinformatie uit te wisselen binnen een autonoom systeem (AS). Het werkt binnen één enkel administratief domein en is verantwoordelijk voor het bepalen van de beste paden voor het routeren van pakketten tussen apparaten binnen dat domein. IGP’s vergemakkelijken de communicatie tussen routers en onderhouden routeringstabellen die specificeren hoe verschillende netwerkbestemmingen kunnen worden bereikt op basis van statistieken zoals het aantal hops, bandbreedte of vertraging. Voorbeelden van IGP’s zijn RIP (Routing Information Protocol), OSPF (Open Shortest Path First) en EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol).
IGP-protocollen zijn specifiek ontworpen om routering binnen een autonoom systeem (AS) te beheren. Ze stellen routers binnen het AS in staat routeringsinformatie uit te wisselen, optimale paden te berekenen en up-to-date routeringstabellen bij te houden. IGP’s verschillen van External Gateway Protocols (EGP’s), die worden gebruikt om routeringsinformatie uit te wisselen tussen verschillende autonome systemen op internet. IGP’s zijn doorgaans meer gericht op de interne netwerkdynamiek en -optimalisatie, waardoor een efficiënte pakketdoorsturing binnen een gecontroleerd administratief domein wordt gegarandeerd.
IGP staat voor Interior Gateway Protocol. Het verwijst naar een klasse routeringsprotocollen die worden gebruikt voor het beheren en uitwisselen van routeringsinformatie binnen één enkel autonoom systeem (AS). IGP’s vergemakkelijken de communicatie tussen routers binnen de AS, waardoor ze consistente en efficiënte routeringstabellen kunnen onderhouden. Door interne routeringsbeslissingen te optimaliseren op basis van netwerkstatistieken en topologieveranderingen, helpen IGP’s betrouwbare en responsieve pakketaflevering binnen een gecontroleerde netwerkomgeving te garanderen.
IGRP (Interior Gateway Routing Protocol) was een eigen IGP van Cisco, ontworpen voor routering binnen grote en complexe netwerken. Het gebruikte een combinatie van afstandsvector- en link-state routeringsalgoritmen om de beste paden naar netwerkbestemmingen te bepalen op basis van verschillende statistieken. Door IGRP ondersteunde functies zoals taakverdeling over paden met gelijke kosten en convergentiemechanismen om zich aan te passen aan netwerkveranderingen. IGRP is echter grotendeels vervangen door geavanceerdere protocollen zoals EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol), dat verbeterde schaalbaarheid, flexibiliteit en efficiëntie biedt bij het routeren binnen autonome systemen.